"Hedonizm" terimi antik Yunan kökenlidir. Bu dünyevi varoluşun temel amacının zevk almak olduğunu öğretmektir. Yani, hedonizm açısından, bir kişi için en iyi olan, kolay, kaygısız bir hayat yaşamak, her taraftan maksimum zevki elde etmek ve tatsız, acı verici olan her şeyden kaçınmak için mümkün olan her şekilde.
Hazcılık nasıl ortaya çıktı
Wikipedia'ya göre, hazcılık, bir insanın her şeyden zevk almak için çaba göstermesi gereken bir öğretidir. onu çevreleyen şey. Hedonizmin kurucusunun 435-355'te yaşayan eski bir Yunan filozofu olan Aristippus olduğuna inanılmaktadır. M.Ö. Bir kişinin ruhunun iki durumda olabileceğini savundu: zevk ve acı. Aristippus'a göre mutlu bir insan, mümkün olduğunca sık eğlenmeyi başaran kişidir. Ve bu zevk, her şeyden önce fiziksel olmalı, hissedilmelidir. Örneğin, bir kişi lezzetli yiyeceklerden ve lezzetli içeceklerden, bir partnerle yakınlıktan, rahat kıyafetlerden, sıcak bir banyodan vb.
Duygusal zevk (güzel bir manzaradan, müzik dinlemek, bir oyun izlemek, vb.) Aristippus, önemini kabul etmesine rağmen ikincil bir yere koydu.
Hedonizm doktrini, özellikle Epicurus olmak üzere diğer filozofların yazılarında daha da geliştirilmiştir. Epicurus'a göre, hayattaki en yüksek mutluluk ve zevk, acıdan ve acıdan kurtularak elde edilebilir. Ancak ağrı ve ıstırap genellikle aşırılıkların, sağlıklı ılımlılık eksikliğinin doğal bir sonucudur. Örneğin, çok fazla yerseniz, sindirim problemlerine şaşırmamalısınız. Ya da bir kişi kendini en ufak bir efordan koruyan çok boş bir yaşam tarzı sürerse, bunun sonucunda kalbi ve eklemleri ile ilgili problemleri olabilir. Bu nedenle, Epicurus her şeyde makul bir ılımlılık çağrısı yaptı.
18. - 19. yüzyıllarda yaşayan İngiliz filozof ve sosyolog W. Bentan, Epikuros hedonik ihtiyatlılık görüşlerini aradı.