Herhangi bir kederin bir başlangıcı ve bir sonu vardır. Ve sadece çocuğu kaybeden ebeveynlerin kederi sınır tanımıyor gibi görünüyor. Korkunç bir olaydan sonra, dolu bir hayata geri dönmek çok zordur, kayıp ağrısı o kadar güçlüdür ki tüm gücünü alır.
Kendi çocuğunuzun ölümü, belki de hayatın sunabileceği en zor testtir. Çok korkutucu, inanılmaz derecede acı verici ve neredeyse dayanılmaz. Çocuklarını sonsuza dek kaybeden ebeveynlerin çoğunun nasıl yaşayacağı hakkında hiçbir fikri yoktur.
Bir çocuğun ölümünden sonra 4 iyileşme aşaması
Bir çocuğun ölümünden sonra yapılacak ilk şey, kayıp gerçeğini tanımaktır. Yani psikologlar düşünüyor. Birçok ebeveyn acıdan kaçınmaya çalışırken kendini aldatmaya ve inkar etmeye sürüklenir. Bu, ruhun koruyucu bir reaksiyonu olarak kendini gösterir. Ancak bir çocuğun geri dönüşümsüz ölümünü tanımak gerekir.
İyileşmenin ikinci aşaması, kederin tam yaşamı, içine maksimum daldırma olacaktır. Hiçbir durumda etkinliği unutmaya veya çekilmemeye çalışmayın. Böylece ebeveynler sadece acılarını maskeliyorlar - kendilerinden, başkalarından. Daha sonra, bu ağrı ciddi bir hastalığa veya hatta bir zihinsel bozukluğa neden olacaktır. Ruhu temizlemek için, yarayı açmanız gerekiyor, psikoloji alanında uzmanlar diyorsunuz. Bu zordur, ancak ciddi bir kayıptan kurtulmanın tek kesin yoludur.
Üçüncü aşamada, ebeveynler yaşam biçimlerini değiştirmek, dış dünyayla iletişim kurmak zorunda kalacaklar, ancak çocuksuz olacaklar. Bebeğin ölümü ile ebeveynler kaybolurlar, çünkü baktıkları nesne artık orada değildir. Yaşamın anlamı kaybolmamak için, çocuğun hayatı boyunca uygulanması mümkün olmayan şeyleri yapmanız gerekir. Bu işler ve aktivitelerle boş zamanınızı doldurmanız gerekir. Çocuksuz sosyal ilişkiler ve yaşam koşulları kurmak gereklidir, aksi takdirde yıllarca kayıptan kurtulmak mümkün olmayacaktır.
İyileşmenin dördüncü aşaması, ölen çocuğa karşı farklı bir tutum oluşmasıdır. Dolu bir hayat sürmek için duyguların değişmesine izin verilmelidir. Suçluluk, kızgınlık, korku duygularından kurtulmak önemlidir. Bu aşamanın başarıyla tamamlandığını anlamak zor değildir. Ebeveynler acıyı felç etmeden ölü bir çocuk hakkında konuşabiliyorsa, üzüntüleri sessiz ve parlak hale gelirse ve duyguları bugünün yaşamına yönlendirilirse, restorasyon başarılı olmuştur.