Zorbalık demek, bir kişiye hem bir kişi hem de bir ekip tarafından zorbalık yapmak anlamına gelir. Birey fiziksel veya zihinsel şiddete maruz kalır.
Çoğu zaman, zorbalık eğitim kurumlarında bulunur. Çocuklar bir kurban seçer ve onu küçük düşürür, böylece kendi eksikliklerini saklamaya çalışırlar. Bir öğrenci ve bir sınıf arasındaki mevcut çatışma durumunu çözmek çok zor ve bazen neredeyse imkansız olabilir. Bu nedenle, önleme zaten ilkokulda başlamalıdır.
Önemli bir bileşen, sınıfta uygun bir psikolojik iklimin yaratılmasıdır. Çocuk yetiştirme, ebeveynler ve öğretmenler tarafından yapılmalıdır. Çocuklar birbirleriyle etkileşime girebilmelidir. Tipik olarak, bu etkileşim çeşitli kulüpler, kulüpler, spor, kültür, hobileri hedefleyen etkinlikler aracılığıyla gerçekleştirilir.
Psikologlar ve sosyal eğitimciler sadece sorunlu çocuklara dikkat etmemelidir. Genellikle sakin, utangaç çocukların tanıya ihtiyacı vardır. Bir psikoloğun ana görevi, bu öğrencilerin kişiliklerini geliştirmek, kendilerine daha fazla dayanabilmeleri için özgüvenlerini arttırmaktır.
Bir sonraki adım, şiddet içermeyen çatışma çözümüne yönelik konuşmalar, oyunlar ve eğitimler düzenlemek. Öğrenciler, yumruklarıyla ilgili sorunları çözmek yerine bir uzlaşma bulmanın daha iyi olduğunu anlamalıdır.
Son adım, erken yaşlardan itibaren kendilerini kavgaların kışkırtıcısı olarak gösteren saldırgan olarak gösteren öğrencilerle düzeltici çalışmadır. Her şeyden önce, bu tür çocuklar kapsamlı bir çalışmaya, yani okulun ve ailenin etkisine ihtiyaç duyarlar. Çocuğu kabul edilemez bir davranış çerçevesine oturtmak gerekir, ancak en sorunlu çocuğun bile sevgiye ve saygıya ihtiyacı olduğu unutulmalıdır.