Naiflik nedir? Bu kolay bir soru değil. Genellikle masumiyet ve deneyimsizlik ile karşılaştırılır. Ama eğer bir çocuk basit fikirliyse, ona aptal diyebilir misiniz? Fakat zaten akıllıca bir deneyim olması gereken bir kişi safsa …
Naiflik ve aptallık
Peki naifliğin aptallıkla ilişkisi nedir? Her insandaki naifliğin kendi yolunda tezahür etmesi gerçeğiyle başlamalısınız.
Belirli bir yaşa kadar, saf olmak doğaldır, ancak bundan sonra aptalca görünür ve bir kişiye çok fazla sorun çıkarır. Doğru olarak kabul edilebilen çocukların naifliğidir. Ancak yine aynı tuzağa düşen bir yetişkin, kafasını kuma gizleyen, etrafındaki dünyada problemleri fark etmek istemeyen bir devekuşu gibidir.
Belki de bir kişi gerçekliğin herhangi bir yönünün kusurunu kabul edemez. Örneğin, eşinizin bir parçası için tüm aldatma belirtilerini uzun süre fark etmeyebilirsiniz. Ama sonra "fincan" taşar ve tüm gerçekler bir kerede gözlerimin önünde ortaya çıkar. Sonra bundan önce çok saf görünen bir kişi aniden durumu bütünüyle anlar. Artık ona saf diyemezsin.
Bir kişi insanları ve çevresindeki dünyayı yargılamak için acele etmiyorsa, onu olduğu gibi kabul etmek, o zaman bu da naifliğin bir tezahürüdür. Bu, çoğu zaman gerçeği içeren sözde basitliktir. Bilgelerin her zaman çoğunun naifliği herhangi bir soru sormayan çocuklara benzetilmesi gerektiğini ilan etmesi şaşırtıcı değildir.
Ama aynı zamanda bir kişi bir tırmık gibi kendi naifliğine "basar". Zamanla ya hatalarından öğrenir ya da almaz, alnını kırmaya devam eder. Naiflik, belirli konuların doğası üzerinde ciddi bir yansıma anlamına gelmez. Belki de bu bir erdemdir, ama kesinlikle zekâdan kaynaklanan bir erdem değildir. Er ya da geç, düşünmek zorundasın ve ne kadar uzun süre bırakırsan, saflık o kadar hatalı davranışa dönüşür.