Herhangi bir toplulukta, hiyerarşik merdivenin tepesinde olan insanlar var. Saygın, etkili ve saygı görürler. Ayrıca şartlı olarak günah keçisi olarak adlandırılan özel bir rol de var. Herhangi bir nedenden dolayı bu nişe giren birine, ondan çıkmak o kadar kolay değildir. Bu rolün nedenleri nelerdir?
Herhangi bir takım, olumsuz duyguları dökmenin ve bazen ortak sorunlardan suçlu hale gelmesinin mümkün olduğu birine bir ölçüde ihtiyaç duyacağı şekilde tasarlanmıştır. Bu özellikle işlevsiz, çatışma gruplarında, bazen ailelerde telaffuz edilir. Uygun bir aday istemsiz olarak kendini belirli durumlarda bulur ve takım üyelerinin geri kalanları, hemfikir olmadan, buna göre davranır - bu kişiyi bir şeyden sorumlu tutar ve biraz ihmal edilir. Durum tanıdık mı?
Gerçek şu ki, böyle bir kişi olumsuz duyguların bir paratoner çubuğu olarak kullanılır ve takım için bir ölçüde önemli bir işlevi yerine getirir. Ne yazık ki, tüm insanlar kusurludur ve bazen sorumluluk payını başka bir kişiye veya koşullara kaydırmaya ihtiyaç duyarlar. Ve burada toplumun "günah keçisi" ne dönüştüğü bir adam ortaya çıkıyor.
Bununla birlikte, her kişi bu role yerleştirilemez. Bazen bu rol bir kişiye, genellikle uzun bir süre yapışır ve bazen bu rol için potansiyel bir aday, ekibin tüm girişimlerine rağmen, onu bu rolün dışına iten bir şey yapar.
Bir kişinin onu bu rolde hangi niteliklere koyabileceğine, hangisinin koyamayacağına bakalım.
Düşük benlik saygısı
Tüm günah keçilerinde görülebilen ana özelliklerden biri düşük benlik saygısıdır. Sanki kendileri çok saygısız bir şekilde muamele görmeye hazırlar, çünkü öyle hissediyorlar. Nedeni ailede olumsuz ilişkiler ya da akran gruplarındaki diğer travmatik deneyimler olabilir.
Gizli tutkular
Günah keçisi rolüne düşen herhangi bir kişinin, değerinin bir anlamının eksikliği ile birlikte, takımda yüksek bir statüye sahip olmak, diğerlerinden daha üstün hissetmek için çok güçlü bir isteği vardır. Bu arzu, insanlar arasındaki gerçek duruma karşı bir ağırlık olarak ortaya çıkar - reddetme, reddetme. Başka bir deyişle, asıl ihtiyaç hiyerarşide yüksek bir yer işgal etme arzusu değil, reddi gösteren başkalarını aşma arzusu olduğunda, bu durum iddialılık olarak adlandırılabilir.
Ve sonra en ilginç şey olur. Diğerleri, bir yandan kendisine değer vermeyen, diğer yandan diğerlerinden daha üstün hissetmek isteyen biri hakkında ne hissediyor? Böyle bir kişi saygısızlığa ve kolektifin gelecekte yapmaktan mutlu olduğu, ihtiyaçlarını karşıladığı “kendini yerine koyma” arzusuna neden olur.