Bir bebeği büyütmeli miyim yoksa bir iki yıl olana kadar beklemeli miyim? Belki de hamilelik sırasında bile başlamak gerekir, sadece bu yetiştirme yaşa karşılık gelmelidir.
Uterus gelişimine geri dönmeyeceğiz, ancak size hatırlatmak istiyorum, gebelik döneminde fiziksel ve psikolojik durumunuzun yanı sıra doğum süreci, bebeğinizin doğasını zaten etkiledi. Karakter ayrıca anne ve babanın kendisine aktardığı genlerden de etkilendi. Ve bu "başlangıç kitinin" yatkınlıklarının çoğu, ebeveynlerin kişisel bir örneğini yemeye ya da yememeye hazır.
Aslında, yaşamın ilk yılının yetiştirilmesi, eğitimcilerin kendileri üzerindeki çalışmasıdır. Bir "sistem" seçimi, kendini geliştirme, yeni varoluş koşullarına uyum, yeni rollerin geliştirilmesi.
İletişim kurun
Hayatının ilk günlerinde, haftalarında ve aylarında, her şeyden önce bir çocuğun sevgi dolu bir anneye veya sürekli onun yerini alan kişiye ihtiyacı vardır. Annesinin yanında, bebek güvende hissediyor, ihtiyaçları zamanında karşılanıyor, ağlamasına cevap veriyor. Anne sütündeki prolaktin bir yatıştırıcı gibi davranır. Bu dünyayı sevmeye başlar. Temel güven oluşur, diğer insanlara bağlılık oluşur. Bu nitelikler olmadan, çocuğun gelecekte güvene dayalı ilişkiler kurması ve güçlü bir aile yaratması zor olacaktır.
Şu anda papanın rolü anneyi desteklemektir: onu uykusuz gecelerde değiştirin, bazı ev işlerini üstlenin, zor zamanlarda neşelendirin veya güven verin. Papa ve bebek arasındaki iletişimin her ikisine de fayda sağlayacağını söylemeye gerek yok.
Kim kiminle uyuyor?
Fiziksel temas ihtiyacı beslenme, tutma ve aynı zamanda eklem uykusu sırasında da tatbik edilirse karşılanır. Saygıdeğer birçok psikolog, eğitimci ve çocuk doktorunun çocuğun nerede uyuması gerektiği hakkındaki görüşleri bölünmüştür. Şahsen, her zaman yeni doğmuş bir bebekle uyuyamayacağımı düşündüm, ama pratikte başka bir şekilde ortaya çıktı - kızımın doğumundan birkaç ay sonra, kendisinin yanında uyurken kendimi daha sakin hissettim.
Ayrı mı yoksa ortak uyku mı? Her iki seçeneğin de artıları ve eksileri vardır. Karar vermek için ailenizin tüm üyelerinin "görüşlerini" kullanın.
- Bu sizin için uygun mu?
- Bebeğinizi beslemek için sık sık gece kalkmak zorunda kalır mısınız?
- Ne kadar hassas uyuyorsun
- Bebek beşiğinde veya yanındayken daha sakin uyuyor mu?
- Kocanız bir rüyayı bir çocukla paylaşmak hakkında ne düşünüyor?
"Evcilleştirdiğimiz" kişilerden biz sorumluyuz
"Ellerini tutma" diyor kız arkadaşları. “Diğerleri çığlık atmasına ve sonra onu almasına izin vermeliyiz, ” diyor diğerleri, hala diğerleri bebeklerini sapanlara “katıyor”. Bir sürü görüş var. Ancak içgüdülerimizin dediği gibi insan doğası, küçük bir çocukla ayrılmaz bir yakınlık ile karakterizedir. Aksi halde hayatta kalamazdı.
Evet, bebek genellikle idare etmek ister. Ancak psikoterapistler tarafından yapılan araştırmalar, bu fırsatı ne kadar çok kullanırsa, dış dünyayla tanışmanın o kadar kolaylaştığını doğrular. Hiç annesinin kollarında oturan kırk yaşında bir amca gördün mü? Ve on beş yaşında mı? Evet, altı veya yedi yıl sonra zorla oturamazlar. İlk aylarda annesi eli olmayan bebeklerin daha sonra yetişme eğiliminde oldukları ve annelerinden daha fazla ilgi görmeleri gerektiği de gözlemlenmiştir.
Ellerinizi taşımak çocuğa daha büyük bir görüş sağlar, eylemlerinizi ve en önemlisi olanlara tepkinizi izlemenizi sağlar. Sık sık çocuğunuzla konuşursunuz. Bütün bunlar gelişimini olumlu yönde etkiler.
Ağlayan bir çocuğu almazsanız, onu sevginizin yokluğu olarak algılar. Size yaklaşmamaya dikkat edin; iletme olasılığı düşüktür.
Aşk sözleri
Hamileliğinizi öğrendiğiniz andan itibaren bebeğe onu nasıl sevdiğinizi söylemeye başlamanız önerilir. Bunu yapmadıysanız, hemen başlayın. Bir çocuğun sevildiğini, iyi, uzun zamandır beklenen, akıllı, kibar, neşeli, güzel olduğunu bilmesi önemlidir. Onunla mümkün olduğunca sık konuşun, öyle olacak.
Daha güvenli ve daha cesur
Kendine güvenen bir anne bebeğin kendine saygısı için bir armağandır. Zaten, çocuğa annenin iç durumunu veren şeyden şekil almaya başlar. Kalbi kaybetmeyin, hata yapmaktan korkmayın, dakikalarca zayıflık için kendinizi suçlamayın, rahatlamaya çalışın, dinlenin, hayatınızın ve çocuğunuzun tadını çıkarın. Ruh halinizi her zaman anneliğin ilk yıllarında, en az iki kişi için paylaştığınızı unutmayın. Eğer işe yaramazsa, kasıtlı olarak kendi özgüveniniz üzerinde çalışın.
Yaratıcı atmosfer
Çocuklar etrafta olan her şeyle ilgileniyorlar. Kelimenin tam anlamıyla herkes. Ve çıkıştaki delikler ve kanepenin bu kenarı ve yeni pahalı telefonunuz ve büyükannenizin hizmeti. Her şeyin iyi olması için göreviniz, özgürce gelişebileceği çocuk için güvenli bir alan düzenlemektir ve her beş dakikada bir bağırmanız gerekmez: "Peki, neredesin, dur !!!" veya tehlikeli nesneleri elinizden çekip çıkarın. Bebeğin elinden geleni ve ihtiyacı olanı hazır olmasına izin verin. İstenmeyen nesnelerle tanışma durumunda, dikkatini onu tehdit etmeyen bir şeye çevirin.
Anne konuş
Çocukla ne kadar çok konuşursanız o kadar iyi olur. Tüm eylemleriniz, özellikle bebeğin kendisine yönelik olanlar hakkında yorum yapın: "şimdi sizi elinize alacağım", "yıkayacağız", "annem bir kitap okuyor" vb. “Sohbet ettiğiniz” çocuğunuzun dili daha hızlı öğrenmesine yardımcı olacaktır.
Daha az hayır ve hayır
Etraftaki her şey yasaksa, bebek o kadar çok "imkansız" ı hatırlayamaz. Bu kelimeyi mümkün olduğunca az kullanmaya ve kendi kurallarına bağlı kalmaya çalış. Bir çocuğun annenizin vakti olmadığında neden telefonunuzu alabileceğinizi anlaması zordur, ancak başka bir zamanda paylaşmak istemez.
Çizgi-pultik
Çocuk psikologları çocuğu televizyondan korumayı önerir. Çizgi filmlerin bile sadece iki yaşından itibaren izlenmesi önerilir. Özellikle yaşamın ilk aylarında bebeği her türlü ekrandan uzak tutun. Küçük bir adam için sanal olanı gerçek olandan ayırmak hala zordur, üzerine düşen bilgilerden korkabilir.
Birlikte gelişiyoruz
Bebeğin gelişimi için, vücut parçalarını adlandıran ortak oyunlar, şarj veya masaj elemanları, resimlere bakmakla çocuk kitaplarını okumak, şarkı söylemek, tekerlemeler, şiirler okumak faydalı olacaktır. Ama hiçbir şey bulmamak annemin sevgisinden ve bakımından daha yararlıdır.
Ebeveynlerin kendileri çocukları için değerli bir örnek olmaya çalışmalıdır. Kötü alışkanlıklardan vazgeç, iç ve dış problemlerini çözmeye çalış, yetiştirme ile ilgili bilgi boşluklarını doldur ve ebeveynlik dışındaki kendi ilgi alanlarını ve hobilerini unutma ve herkesin bazen hata yapma hakkı var.