Kıskançlık, bir kişiyi senaryosuna göre yaşam inşa etme fırsatından mahrum eden ağır bir duygudur. Kıskançlıktan kurtulmak çok zordur. Kutsalların kutsalına - kendi ruhunuza - saldırganlık yaparak kendinizi kandırabilirsiniz. Peki kıskançlığa giren enerjiyi barışçıl yaratıcı amaçlar için kullanırsak ne olur? Kıskançlıkla bağlantılı tüm özlemleri kendi çıkarlarına yönlendirmek için mi?
Bu dayanılmaz siyah kıskançlık
Kıskançlık kıskanç olanlar için bir tehdittir, aynı zamanda bu acı verici ve acı verici hissi yaşayanlara da keder verir. Kıskançlığı olan bir kişi, birisinin ondan daha iyi yaptığını gösteren en ufak işaretlerle üzülür. Birisi daha akıllı, biri daha güzel, ailede biri daha fazla zenginliğe sahip, biri iyi arkadaş canlısı bir aileye sahip ve biri profesyonel alanda başarıya ulaşmış ya da bir kariyer yapmış … Envy her zaman kendisi için iyi bir şey seçer, ama - bir yabancı. Kıskanç bir insan kendini sevme fırsatından mahrum eder. Başkasının mutluluğu acı verici tahrişe neden olur, ona nefret eder. Kıskanç bir kişi, nihayetinde, birinin kötü şansı üzerine yüceltilmesi, bir başkasının hatasında sevinmesi, imkansız boyutlara şişmesi ya da aptal mantıksız bir eylem, sevenler arasında bir kavga, bir başkasının kariyerinin çöküşü ve sıradan insan kederinin ne zaman beklendiğini bekliyor. Kıskançlık koşmak kötülük arzusu ve kirli entrika ve dedikodu arzusudur, kıskanç bir insanın iç acısına neden olan şeyi yok etme hayali. Bazen bu kara duygu kişiyi anlam, ihanet, vicdan suçuna iter. Böylece, kıskanç kişi kendi yaşamında ve ruhunda "zaman bombaları" koyar. Kötü isteklerin bize kötü sonuçlar şeklinde geri geldiği bir sır değildir. İstesek de istemesek de, evren bize hem iyi hem de kötüyü döndürerek birkaç kez artırır.
Madalyonun bir ters tarafı vardır: kıskanç bir kişi düşüncelerini diğer insanların hayatlarına ayırır ve kendi kendine meşgul olmaz, yaratmaz ve bazen hayatını mahveder. Kıskanç insanlar kaybedenlerdir, çünkü kaybedenler gibi hissederler ve kendilerine kaybedenler gibi davranırlar. Kıskançlık sözleriyle, sadece öfke, safra, diğer insanların kusurlarının abartılması değil, aynı zamanda, kıskançlık tarafından tüketilen bir adamın görüşüne göre, hayatın ona sürekli bir acı vermediği gerçeği.