Narsistik kişiliklerin kökleri hakkında iki teori vardır: ebeveynler çocuklukta onlara çok fazla veya çok az dikkat ederler. Bunlardan hangisi doğrudur?
Nergisler kendi üstünlüklerine inanıyorlar. İstikrarlı bir özsaygıları yoktur, bu nedenle sürekli olarak kendi lehine gerçekleri yeniden düşünürler. Ve eğer başkalarının gözünde kendi önemlerinin teyidini almazlarsa, bu kıskançlık ve kıskançlık duygularının gelişmesine yol açar. Ya en iyisi ya da hiçbir maliyeti yoktur.
Kırılgan benlik saygısı nedeniyle, duygularını kontrol etmeleri zordur: başkalarıyla küçük anlaşmazlıklar histerik olmalarına neden olur. Narsisizmin kişilerarası problemler yaratmasına şaşmamalı.
Eski Yunan mitolojisinden güzel bir genç adam olan Nergis ile ilgili sorun, kendisini çok sevmesi değil, kendisinden başka kimseyi sevmediğiydi. Büyüleyici perisini bile hor gördü ve bunu ceza takip etti: aynadaki kendi tutumuna aşık oldu.
Modern yaşamda nergis nasıl tanınır? Bir partide nergisle konuştuğunuzu varsayalım. Mesleğini öğrenir öğrenmez, sana bu konuda hiçbir fikri olmasa bile bu kürenin nasıl çalıştığını açıklayacak. Ya da başka bir seçenek: ilginizi çekerken kişisel veya profesyonel yaşamınızla ilgili soruları bombalar. Ancak, konuşmanın sonunda muhatabınız hakkında gerçekten bir şey bilmediğinizi anlarsınız.
Narsistik kişilik bozukluğunun belirtileri:
- görkemli bir önem duygusu, kendi başarılarının ve yeteneklerinin abartılması, - hayranlık için susuzluk, - kar odaklı ilişkiler, - empatinin olmaması ve başkalarının duygu ve gereksinimlerine saygı duyulması, - kıskançlık, ya da kıskanç oldukları inancı, - kibir
- Kendi münhasırlığına inanma ve önemli insanlarla eşit şartlarda olma arzusu, - güç, başarı, güzellik veya mükemmel aşk hayalleri
İki tür narsisizm vardır. Birincisi tamamen kendi öneminden emilir, münhasırlığını gösterir, hayranlık duygusunu yaşar. İkincisi daha sosyal açıdan hoş ama aynı zamanda savunmasız. Utanç duygusu ve eleştiriye ve reddedilmeye karşı artan hassasiyet ile karakterizedir.
Bununla birlikte, bu iki tip bir kişide doğal olabilir. Aynı kişi partinin kralı olabilir ve ertesi gün ne gibi bir izlenim yarattığından endişe ediyor. Bir ve aynı kişi sahnede göz kamaştırıcı olabilir ve aynı zamanda diğer anlarda çok savunmasız olabilir.
Narsisizm çocukluktan kaynaklanır. Ebeveynler çocuklarının dikkat ve anlayış ihtiyaçlarını karşılamazsa, çocuk güvensizleşir, endişeyle tepki verir: “Neden nasıl hissettiğimi görmüyorsun?”, “Neden beni daha iyi hissettirmek için bir şey yapmıyorsun?”. Sonsuz sayıda hayal kırıklığından sonra, çocuk başkaları olmadan yapmak istediğine "karar verir". Ama trajedi, nergis gerçekten başka insanlara ihtiyaç duyuyor. Ailesi onu sevdiklerini bilmiyordu. Bu yüzden takdir edilmesi gereken bir ihtiyacı var. Ve sonuç olarak, başkalarını iter. Bir kısır döngü ortaya çıkıyor.
Üstünlük mahkumiyeti yüksek benlik saygısı ile aynı şey değildir. Nergis, insanların değerinin hiyerarşik olarak ifade edildiğine inanır ve kendini yalnız bir kaide üzerine koyar. Benlik saygısı yüksek olan bir kişi kendini değerli görür, ancak diğerlerinden daha değerli değildir. Hem yüksek hem de düşük benlik saygısına sahip nergisler olduğu ortaya çıkıyor.
Benlik saygısı ve narsisizm yedi yaşlarında ortaya çıkar. Ancak o zaman çocuklar kendilerini akranlarıyla karşılaştırmak da dahil olmak üzere kendileri hakkında genel bir yargı geliştirirler. Bu yaşta, başkaları üzerinde nasıl bir izlenim bıraktıklarını düşünmeye başlarlar. Narsisizm, ebeveyn sıcaklığı eksikliğinden kaynaklanan boşluğu telafi etme girişimidir. Çocuklar, ebeveynlerinden sevgi ve anlayış görmediklerinde kendilerini “harika” hayal etmeye çalışırlar. Başka bir açıklama, ebeveynlerin çocuğu yücelttiği ve büyük ölçüde abartılı ve hak edilmemiş iltifatlara eğilimli olmasıdır. Örneğin, ebeveynler çocuklarını IQ'larının önerdiğinden daha akıllı görürler. Çoğu zaman, bu tür ebeveynler çocuklarına tuhaf isimler verir.
Çocuk, ebeveynler ona göre davrandığında kendini özel görmeye alışır ve ebeveynler ona belirli bir statü verdiğinde talepkar düşünme geliştirir.
Klinik uygulama ve psikolojik araştırma, narsisizmle aynı şeyi anlamıyor. Klinik psikoterapistler onu erken devam eden bir gelişimsel bozukluk olarak görürler ve sosyal psikologlar narsisizmi kişilik özelliği olarak tanımlar.
Ebeveynler çocuklarda narsisizmi önlemek için nasıl davranmalıdır?
- Çocuğunuzun sonuçlarını objektif olarak değerlendirmeye çalışın, - övgü gayreti, sonucu değil, - yeterli övgü, - başkalarını aşması için onu zorlamayın,
- Çocuğunuz için özel ayrıcalıklar talep etmeyin.
Çocuğun benlik saygısını artırmak için:
- Çocuğunuza sizin için değerli olduğunu gösterin, - birlikte bir şeyler yap
- ona daha sık sarıl, - Yaptığı işe ilgi gösterin.