Bir kişinin nevrotik ihtiyaçlarından biri, her şeyde ve her zaman ilkde olma arzusudur. Tehlike, böyle bir arzunun duygusal durumlarına değil, bir sonuca ulaşmaya değil, tüm dünyaya bunun en iyi olduğunu kanıtlamaya çalışan insanlara ortaya çıkmasıdır. Aslında, tanınmış olsa bile, bir kişi zaferden herhangi bir memnuniyet duymaz.
İlk ve yeri doldurulamaz olmak isteyen bir kişi taviz veremez, hırslarıyla kalır ve kendisi için engeller yaratır. Pozisyonundan tatmin olamıyor, “Napolyon planları” onun için önemli ve sadece harika olarak herkes tarafından mutlu olacağı, sevileceği ve saygı duyulacağına inanıyor.
Örneğin, bir kişi büyük bir yazar olmayı hayal ediyor, ancak aynı zamanda bazı yayınevlerinde editör veya düzeltici olarak çalışıyorsa, bunun sadece büyüme için herhangi bir olasılık vermeyen ve sadece zamanını alan geçici bir meslek olduğu anlaşılıyor. Bu nedenle çalışmaya devam ediyor, yoruluyor, stres altında kalıyor ve bazen saldırganlık ve öfke içinde oluyor, çünkü biri şu anda edebi ödüller alıyor ve hala ne yaptığı net olmadığı anlaşılmaz yerlerde oturuyor.
Entelektüel olarak, bu kişi hayallerinin yönünde bir şey yapılması gerektiğini anlar, ancak yeterli zaman yoktur ve bir gün her şeyin kendi eline geçeceği yanılsaması gitmeyecektir. Sonuç olarak, kendini başarısız olarak gördüğü hayata olumsuz bir bakış oluşturur ve bir kişinin hedefe ulaşma yönünde en azından bir tür vücut hareketi yapmasına izin vermeyen bir blok oluşur. Sonuçta, kader onu desteklemez, yıldızlar doğumda çok yer almaz, genel olarak her şey ona karşıdır.
Her şeyde ilk olmak isteyen ve her zaman şu anda yaşamaktan aciz bir nörotik hale gelen bir kişi. Tüm düşünceleri geçmişte veya gelecekte yoğunlaşır. Bu tür insanlar sürekli hayatlarında meydana gelen olayları analiz ederler ve zaten olanları değiştirmeye veya ne olabileceğini düşünmeye çalışırlarsa"
Başka bir ülkede doğsaydım
", " ailem milyoner olsaydı
", " başka bir üniversitede okumak için gittiysem
"- bu tür düşünceler çoğunlukla şimdiki zamanda hayattan zevk alamayan insanların karakteristiğidir.
"Eğer" ne olacağını önemsemek, bir kişiyi planlarının uygulanmasından da rahatsız eder ve profesyonel olarak büyümesine veya mesleğini tamamen değiştirmesine izin vermez. Sonuçta, korku ve inançlar buna sahiptir: “aniden yapamam”, “aniden güç ve zamanım yok”, “aniden bu işi bırakacağım, ama beni başka bir işe götürmeyecekler”.
Eric Burn bir keresinde bir kazananı sadece bir olmak isteyenlerden nasıl ayırt edeceğini yazdı, ancak bunun için hiçbir şey yapmadı. Yani, kazanan her zaman hedefine ulaşmak için çeşitli seçeneklere sahiptir, işini kaybetmekten, pozisyonunu kaybetmekten, kendini zor bir pozisyonda bulmaktan korkmaz ve başarısız olursa ne yapılması gerektiğini tam olarak bilir. Ancak asla kazanan olmayacak olanlar, hata yapma olasılığını bile kabul etmez ve her şeyi bir kerede almaya çalışarak her zaman sadece bir bahis yaparlar. Sonuç olarak, kayıp kaçınılmazdır.
Her zaman ve her şeyde ilk olmak, genellikle hayal kırıklığına ve nevroza yol açan, ulaşılamaz bir arzudur. Bir kişi başarıya ulaşmanın farkına varabilirse, sadece hızlı veya anında bir şey alma arzusu yeterli olmazsa, yavaş yavaş hedefine ulaşmaya, kendi gelişim yolunda küçük adımlar atmaya ve bazen ulaşmak istediği hedefi düzeltmeye başlayacaktır. Bu durumda, er ya da geç, gerçekten istediğini alır ve hayatın memnuniyetini tamamlar - artı her şey. Dahası, her zaman ve her şeyde ilk olmak zorunda değildir.