Muhtemelen, hemen hemen her insan eskiden daha iyi olduğu ve "bu dünyanın nereye gittiği" diyerek tanıştı. Belki de kendimiz bu görüşlerin taşıyıcılarıyız. Bununla birlikte, sonraki her tarihsel dönemin gittikçe kötüleştiği nesnel olarak garip görünüyor. Belki de bu bir algı klişesidir?
Gerçekten, neyin daha iyi olduğunu her duyduğunuzda, hafif bir şaşkınlık olur. Ortak kaderimizde birçok kritik ve hatta trajik durum yaşadık. Son 100 yılda, kendi başına da zor olan, şimdiki zamandan nesnel olarak daha karmaşık ve daha kötü olan devrimler, kolektivizasyon, baskı ve savaş ve çok daha fazlası oldu.
Şaşırtıcı bir şekilde, bu tür sözler hem 50 hem de 100 yıl önce ve görünüşe göre insan varlığının tüm süresi boyunca kullanılıyordu. Sonuç olarak, kötüleşen dünya değildir, ama bir nedenden dolayı insanlar zamanı bir şekilde kendi yollarıyla, öznel olarak algılarlar. Bu algının nedenleri neler olabilir?
Kural olarak, farklı zamanları karşılaştırabilen insanlar hayatın daha önce daha iyi olduğunu söyler, bu da insanların artık genç, en azından olgun ve hatta yaşlı olmadığı anlamına gelir. Kişisel tarihlerini düşünürsek, gençliklerinin en iyi olduğunu düşündükleri bir dönemde düştüğü anlaşılır, çünkü gençlik her zaman umuttur, hayata aşırı güç ve inançtır. Belki de eskiden daha iyi olan algıları, kişisel tarihlerinin daha müreffeh bir dönemine denk gelen o zamanın kişisel algısıyla tam olarak bağlantılıdır. Onlara göre, “öncekinden çok daha kötü” olan şimdiki zaman, hayal kırıklıklarının biriktiği, problemlerin sırasıyla siyah tonlarda çok öznel olarak algılandığı yaşamdaki o döneme düştü.
Zaman ne olursa olsun, kendi gelişim fırsatlarının yanı sıra kendi zorlukları da vardır. Gençliğinde bir kişi sadece daha iyi adapte olabilir ve zamanına sığabilir, daha sonra en iyisini düşünür. Sorunların çözülmesi daha kolay, daha fazla itici güç ve problemler olarak anlaşılan zorlukların birçoğu gençlerde bir meydan okuma olarak algılanıyordu.
Dikkat edilmesi gereken başka bir faktör. Bir erkek, çocukluğunu çevreleyen kültür ve daha az ölçüde gençliğinde oluşur. Bu zihniyet, değerler, idealler, ilişkilerin özellikleri, insanlar arasındaki iletişimin özellikleri ve bu özel zamanın doğasında olan şeylerin çoğu. Tüm bu özellikler ona aşina olur ve olduğu gibi, ona çok derinden damgalanır.
Peki, normlar ve değerler önemli ölçüde değiştiğinde başka bir zaman gelirse ne olur? Bu durumda, kişi gereksiz veya "yersiz" hissedebilir. Bu onun dünyası değil, kültürü değil, yeni zamanı hevesle emmeye yeni başlayanlar arasında bir yabancı gibi hissediyor. Aynı zamanda geçmiş zaman dönemini daha değerli bir şey olarak hissettiği ve "iyi zamanlar" için nostaljiye düşmeye başladığı açıktır.
Her yeni nesil, öncekine göre biraz yeni bir dünyada yaşıyor. Perestroika öncesi ve sonrası bir neslin yaşam algısındaki farkı hissetmek yeterlidir. Şarkılar, filmler, kitaplar, moda nasıl değişti?
Ek olarak, yaşam algısı ve içindeki yeri, yıllar içinde kötüleşen sağlık durumundan etkilenir, bu da olumsuz katkısı olduğu anlamına gelir.
Geçmiş için nostalji, geçişi kendini ve çevresindeki dünyayı daha iyi algılamayı belirleyen bir yaş krizinin bir sonucu olarak da ortaya çıkabilir.
Dolayısıyla, bu konuda, anahtar faktör, dünyamızın durumundaki gerçek bir bozulma değil, gerçeklik algısının öznelliğidir.