Aktif insan faaliyeti çevremizdeki dünyayı dönüştürmeyi amaçlamaktadır. Yaratıcı, yıkıcı veya tarafsız formlar alabilen yaratıcı bir prensip içerir.
Etkinlik teorisi, XX. Yüzyılın 20-30'larında, Lev Semenovich Vygotsky'nin kültürel ve tarihi okuluna dayanan Sovyet psikologları Alexei Nikolaevich Leontyev ve Sergey Leonidovich Rubinstein tarafından geliştirildi. Bilim adamı, alt ve üst zihinsel işlevler, biyolojik ve sosyal, "doğa" ve "kültür" arasında temel bir ayrım yapılması gerektiğini gördü.
Etkinlik yoluyla, kişi bilinçli olarak görünür bir hedefe ulaşmak, ihtiyaçlarını ve ilgi alanlarını gerçekleştirmek, toplum tarafından kendisine verilen rolü yerine getirmek ister. Yani, gerçekliğin dönüşümü insanın dış çevresi ve iç dünyası tarafından belirlenir. Etkinlik için, bir kişinin motivasyona ihtiyacı vardır. Konunun aktivitesini karakterize etmek, yapısını, içeriğini, yöntemlerini ve yöntemlerini dikkate almak ve nihai sonucu kaydetmek. Psikolojideki faaliyetler, duyguların neden olduğu ve bilinçli hedeflerle ilişkili olmayan dürtüsel davranışlardan ayırt edilmelidir.
Psikologlar üç ana faaliyet türünü ayırt eder: iş, öğretim ve oyun. Bireyin bir aktivite konusu olarak oluşumu oyunda başlar: bu insanın kullanabileceği en erken aktivite şeklidir. Yönlendirilmiş emek sürecinde sosyal olarak önemli bir ürün yaratılır: mahsul, ev eşyası, sanat eseri, buluş, bilimsel keşif. Doktrin, kişiyi doğrudan işe hazırlar, geliştirir. Oyun zevk için bir susuzluk ile motive edilirse, öğrenme ve çalışma bir görev ve sorumluluk hissidir.
Yani, aktivite sayesinde, bir kişi potansiyelini maddi olarak somutlaştırır. Tamamen hayvan varlığından farklı olarak, insan faaliyeti sadece tüketici değil üretkendir. Ek olarak, hayvanların aktivitesi sadece biyolojik mekanizmalardan kaynaklanırken, insanlar - yapay ihtiyaçlar nedeniyle, daha yüksek, kültürel ve tarihi alanın etkisiyle üretilir.