Modern toplumda birçok kişi ofislerde ve şirketlerde yönetici olarak çalışmaktadır. Bu meslekteki insanlar çok sayıda talimatı yerine getirmeli, çalışanlarla etkileşime girmeli ve uzun vadeli planlar yapmalıdır. Bazen sonuçlar elde etmek için çok çalışıyorlar. Çok uzun zaman önce, yönetici sendromu adı verilen yeni bir hastalık ortaya çıktı.
80'li yılların sonlarına doğru Amerikalı araştırmacılar, yöneticilerin stres ve duygusal tükenme eğiliminin diğerlerinden daha fazla olduğuna dikkat çekti. Bütün bunlar sonuçta ruh ve fiziksel sağlığın ciddi ihlallerine yol açar. Meslek hastalığı yönetici sendromu olarak bilinir hale geldi. Ancak sadece ofiste çalışan insanlar için karakteristik değildir.
İstatistiklere göre, risk altında olanlar, işleri insanlarla sürekli temas ve duygusal stres ile ilişkili olanlar. Bunların hepsi sağlık çalışanları, sosyal hizmet uzmanları, satıcılar, avukatlar ve öğretmenlerdir.
Bu mesleklerden insanlar yavaş yavaş motivasyonlarını kaybederler, genellikle olumsuz duygular yaşarlar, ilişkileri sadece meslektaşları ile değil, aynı zamanda sevdiklerinizle de kademeli olarak bozulabilir. Sıklıkla artan yorgunluk, yalnızlık hissi ve kişinin kendi değerinde kayıp vardır.
Yönetici sendromunun gelişmesinin nedenleri
İşkoliklik ve iş ve dinlenme rejimini düzgün bir şekilde gözlemleyememe. Düzensiz bir iş günü, kısa bir tatil, hafta sonları veya günün her saati çalışma, fast food ve sürekli atıştırmalıklar, işyerini tuvalete bile bırakamama. Bütün bunlar yavaş yavaş ruhun çökmeye başlamasına neden olur, çünkü vücut sürekli stres altındadır ve aslında asla tamamen rahatlayamaz.
Bir kişinin bir aydan daha az süren bir tatili varsa, vücudun tamamen rahatlayamayacağı ve iyileşemeyeceği sonucuna varılan çalışmalar vardır. Sadece tatilin ikinci haftasının sonunda, gerilim yavaş yavaş azalmaya başlar ve iyileşme sadece üçüncü haftadan başlar. Pek çok insan, özellikle ofislerde çalışanlar, yılda en az bir kez bir ay boyunca tamamen rahatladıkları için övünemezler.
Diğer bir neden, çalışanların maaş veya yeni bir pozisyonda artış elde etmek için mümkün olduğunca çalışmaya ve diğerlerinden uzak durmaya çalışması olabilir. Bu nedenle, eylemleri üzerindeki kontrol birçok kez güçlendirilir ve dikkat yoğunluğu kabul edilebilir standartları aşıyor. Aynı zamanda, bir kişi kişisel işleri, aileyi, boş zamanları ve eğlenceyi unutur. Tüm düşünceleri sadece bir bonus ya da promosyon almayı amaçlamaktadır.
Yönetimin çalışanlarına yaptığı aşırı gereksinimler de ruhu olumsuz yönde etkileyebilir ve yöneticinin sendromuna neden olabilir. Çalışanlar sürekli cezalandırma korkusu yaşıyorsa, para cezaları, ikramiye kaybı beklemekte ve çabalarından herhangi biri fark edilmez veya paha biçilmez kalırsa, yavaş yavaş, daha iyi bir şey yapmak yerine, daha kötü yapmaya başlarlar, herhangi bir işe ilgilerini kaybederler.
Aynı eylemlerin ve aynı görevlerin günlük olarak uygulanmasıyla, bir kişinin işe olan ilgisi yavaş yavaş tamamen kaybolacaktır. "Makinede" çalışacak ve kimse ondan herhangi bir inisiyatif beklemeyecek.
Yabancılarla veya yabancılarla sürekli iletişim. Çalışma büyük bir insan akışı ile ilişkiliyse, kişi kibar ve nazik kalmalıdır, ancak bir noktada bir arıza meydana gelebilir. Sonuçta, bir kişi bir makine değildir, bazen gizlenmesi imkansız olan kendi duygularına sahiptir ve her gün ruh hali pembe olmayabilir. Fakat sürekli bir iç gerilim yaratan, yüzünüzde bir gülümsemeyle her zaman bir “maske” içinde olmalısınız. Bu yapılmazsa, sonuç olarak çalışan tamamen para cezasına çarptırılabilir veya işten çıkarılabilir.
Yöneticinin sendromu sadece zihinsel bozukluklara yol açmaz, aynı zamanda diyabet, gastrit, ülser, hipertansiyon ve diğerleri gibi hastalıkları da provoke edebilir.
Yönetici sendromunun anahtar semptomları
- Yorgunluğu geçmemek. Sabahları bile bir kişi zaten yorgun hissediyor.
- Kötü uyku veya uykusuzluk. Ağır uykuya dalmak ve uyanmak, kabuslar.
- Sürekli baş ağrısı, hazımsızlık.
- Tat veya değişiklik kaybı, görme kaybı, işitme bozukluğu.
- Saldırganlık veya ilgisizlik. Alkol veya uyuşturucu bağımlılığı.
- Çalışmaya isteksizlik, eylemleri için sorumluluk eksikliği. Gerçekleştirilen işin kimseye ihtiyacı yoktur ve herhangi bir memnuniyet getirmez.