Otizm zihinsel gelişimin ihlalidir, motor ve konuşma bozuklukları ile karakterize edilebilir, bu sosyal etkileşimin ihlaline yol açar.
Hastalık çocuğun gelişimini ve hayatının daha fazla geçişini etkiler. Her çocuk hastalığın tezahürlerinde bireyseldir.
Ancak, aynı semptomlar var, varlığı otizm tanısı koyabilir. Bu belirtiler şunları içerir: yüz ifadelerinin eksikliği, muhtemelen konuşma gelişiminin gecikmesi, çocuk gülümsemez ve göze bakmaz, etrafındaki insanlarla etkileşimi önler.
Otistik bir çocuk, örneğin mobilyaların bir odada nasıl durduğuna dair belirli klişelere güçlü bir şekilde bağlıdır. Ve yeniden düzenlerseniz veya tasarıma yeni bir öğe eklerseniz, herkes olduğu gibi geri dönene kadar histerik olmaya başlar. Çocuklarda konuşma anormal, fonetik olarak veya içerikte bozulmuş olabilir. Ayrıca, konuşma kesinlikle normal olabilir, ancak konuşmayı destekleyemez.
Otizmi teşhis etmek için test yoktur, tanı gözlemler ve testler temelinde yapılır. Bu hastalığın tedavisi çok uzun ve zahmetli bir süreçtir. Ebeveynler, hastalıkla çok uzun süre mücadele etmek zorunda kalacakları gerçeğini ayarlamalıdır ve bu mutlaka başarılı olmayacaktır. İlaçlar bu hastalığa yardımcı olmaz.
Çocuk sadece hastanede değil, tüm yaşam tarzı iyileşme sürecine yönlendirilmelidir. Çocuğun tam günlük rutine ihtiyacı var. Ebeveynler onu her gün deneyimli bir psikiyatriste götürmeli ve sonucu sağlamlaştırmalıdır. Otistik bir çocuğun tedavisinde, öğrenilen becerileri tekrarlama süreci, onları bağımsız olarak yapabilmesi için çok önemlidir. Ebeveynler de kendilerini unutmamalıdır, çünkü bir çocuğu tedavi etme süreci çok yorucudur. Ayrıca bir psikologu ziyaret etmeli ve tedavi sürecinden ara vermelidirler.
Otistik tedavi bir ömür sürer ve iyileşme prognozu herkes için farklı olacaktır.
