Modern dünya bir adamı ticarizm ve sosyal tutumların tuzağına sürüklüyor. Fakat bilincin bireyselleşmesine ve genişlemesine giden bir yol var. Gerçek mutluluğu bulmanın tek yolu budur.
"Yeteneğini reddetmek her zaman bir yetenek garantisidir"
William Shakespeare
Bebekler doğar ve tüm benzerlikleri için tamamen farklıdırlar. Sadece çığlık atan küçük pençelerinin konveyöründen anne görünümü değil, aynı zamanda her bireyin bireysel görünümü de görülebilir.
Gelişim sürecinde, genel kitleyle birleşmek, neden bu kadar farklı insanlar kesinlikle aynı olur ve daha sonra gri kütleyi yeniler?! Nasıl "srednestat" olurlar ?! Bireycilik nerede kayboluyor ?! Kim "tek bir tarakla tarar"? Bu meçhul sürüye kim ihtiyaç duyar?! Belki kaos korkusu herkesi gri bir toplum ayırmaya iter ?!
Ortalama bir insanın genel özellikleri
Son gelişmeler gözlerde aynı kaygıyı yüz kat güçlendirdi: zamanında olmamak, başarmamak, üstesinden gelmemek. Bunlar "değil" bir katalizör gibidir. Ama sonunda, her şey sağduyuya aykırı! Arzuların aksine, ruhun hareketleri, sezgi istemleri, kalbin dürtüleri.
Kendi "Ben" i silkmek, sinir bozucu bir sinek gibi, başarılı, saygı duyulan, hak ettiği, fark edilebilir olması gerekliliğine yenik düştüğünde, yüzü kaybolur. Yer, ortalama bir insanın gri maskesi tarafından işgal edildi. Ve hepsi “hiçbir şey” olurdu, ama ayakkabılara kir yapışması gibi, tüm olumsuz nitelikler yapışır. Şimdi onlara başka özellikler verildi: sindirilebilir, duyulması hoş. Böylece sıradan hırs aniden ihtiyatlılık, kabalık ve kabalık haline geldi - vahşilik, ruhsallık - seksilik, ilgisizlik - takdir. Bir çeşit gri günahkar, gri ve kabarık bir toplum. Bir fareyi diğerinden ayırmaya çalışın!