Üç duygu vardır: fedakarlık, kurtarıcı ve saldırgan. Onların yardımıyla, ilişkilerin yaşam üçgenini anlayabilirsiniz.
Mağdur, çaresizlik, bitkinlik, birine itaat etme arzusu, olanların yanlış anlaşılması, güçsüzlük ve ahlaksızlık hissi veren bir kişidir.
Saldırgan, kendine ve yeteneklerine güvenen, sürekli adalet arıyor, birini cezalandırma arzusu, kurbanı ve kurtarıcıyı nasıl etkileyeceğidir.
Kurtarıcı her zaman yardım etmek isteyen, güven ve acıma hissi veren bir kişidir.
Bundan, ilk rolün zorbalığa katlanmak zorunda olduğu sonucuna varabiliriz. İkinci rol cezalandırılabilir ve üçüncüsü katılımcıları kurtarmaya çalışıyor. Ayrıca, böyle bir geometrik figürde, her durumda bireyin tüm işlevleri yerine getireceği anlaşılmalıdır. Tüm bunlar sınırsız bir süre sürebilir ve üyelerin kendilerine bağlı değildir.
Örneğin, eş artık dayanamaz, alkol bağımlısının artık içki içme arzusu yoktur ve doktor, durumdan uygun bir yol olan aileyi aldatmak istemez. Her şey kolay ve basit. Ancak her şey sonuca bağlı olacaktır. Katılımcılardan en az birinin üçgenden çıkması gerekir, aksi takdirde herkes rollerini süresiz olarak oynayabilir.
Üçgeni bırakmak mümkün mü? Başlangıç olarak, kimin giriş yaptığını anlamaya değer. "Rollerin ters çevrilmesi" kavramı vardır. Örneğin, saldırgan öğretmen, kurtarıcı asistan ve eskort olarak ve kurbanı öğrenci olarak algılar. Bir kişi üçgene bir kurtarıcı olarak girdiğine inanmaya eğilimliyse, o zaman sizi kurbana karşı asil bir şekilde hareket ettiren düşüncelerden kurtulmalısınız. Bu durumda, mağdurlara herhangi bir sonuç olmaksızın yardım sağlanacaktır. Bundan sonra, savunmasız bir kişi bunun bağımsız olarak öğrenilebileceğini anlamaya başlayacak.
