Bir yetişkinin ve çocuğun davranışı çok farklıdır. Ancak yetişkinlikte biri bazen bilinçli davranmaz, ancak okulda bile sorumluluk almayı öğrenenler vardır. Bir kişi fiziksel yıllarından değil, katlanmak zorunda olduğu şeyden büyür.
İnsan değişim süreci yavaş yavaş gerçekleşir ve fiziksel bir dönüşüm değil, psikolojik bir yaştır. İlk başta çocukça dikkatsizlik, daha sonra genç maksimalizm var, ancak yavaş yavaş tüm bunların yerini tolerans ve sakin alıyor. Eğer 15 yaşında düşüncelerinizi dürüstçe ifade edebiliyorsanız, 20'den sonra başkalarıyla birlikte düşünmelisiniz ve refah genellikle onlara bağlıdır.
Yaş ve sorumluluk
Çoğu zaman, psikologlar büyümeyi bireyin omuzlarında yatan yükümlülüklerle ilişkilendirir. Bir kişi ne kadar çok işlev üstlenirse, o kadar hızlı büyür. Bir çocuğun çocuklukta kendi sorumlulukları varsa, bir şey yapması gerektiğini anlarsa, kimsenin onun yerini almayacağını ve bunu yapamamanın korkunç sonuçlara yol açacağını çabucak bağımsızlığını öğrenir. Ebeveynler çocuğu strese karşı korursa, herhangi bir zamanda sigortalamaya hazırsa, bebek büyümeyi reddeder, onun için karlı değildir.
Bir aile ve çocuk sahibi olmak sizi çok hızlı büyütür. Bir eş, çocuklar ve boş bir buzdolabı evde beklediğinde, bir kişi gücünü harekete geçirir, bir çıkış yolu arar, kararlar verir ve bu onu yetişkin yapar. Sosyal işlevleri terk edememe, birisini kazanma ve destekleme ihtiyacı psikolojik yaşın artmasına büyük katkıda bulunur.