Her zaman zaman eksikliğinden şikayet ediyoruz. Bu özellikle büyük şehirlerin sakinleri tarafından akut olarak hissediliyor. Ama hiç bunu nasıl doğru harcayacağımızı bilmediğimizi düşündünüz mü? Zamanın ne olduğunu bulmaya çalışalım mı?
Zaman keyfi birimlere bölünür. Gündüz ve gece, mevsimler, yeryüzünden görünen ayın evreleri gibi doğa yasalarını ve fenomenlerinin döngüsel doğasını inceleyen bir kişi, geleneksel ölçüm birimleri yarattı. Yani bir gün saatlere bölündü, bir saat dakikalara bölündü, bir dakika bir saniye değil. Bir hafta da ortaya çıktı, bir ay, bir on yıl, bir çeyrek, bir yıl, bir yüzyıl vs. ortaya çıktı.
Ve böylece oldu, ama bu evrensel birimlerin yardımıyla her şeyi ölçüyoruz. İşte geçirilen zamanı, uyku süresini, dinlenme, tatil, tatil, yiyecek, spor derslerini vb. Ölçüyoruz. Hayatın kendisi bu zaman dönemlerine ayrılmıştır. Anaokulunda kaç kişinin olması gerektiğini, okulda, kolejde kaç kişinin olması gerektiğini, ne kadar çalışması gerektiğini, ne zaman emekli olacağını ve hatta ne zaman öleceğini biliyoruz. Görünen o ki insanın kendisi bu modeli yarattı ve kendisi de onun kölesi oldu.
Sistem her şeyi belirler - işte, yolda, öğle yemeğinde harcanan zaman. Tren, uçak, tren varış zamanı. Varış zamanı, ortalama seyahat süresi, ortalama süre, trafik sıkışıklığında, asansörde, diş fırçalama, bulaşık yıkama vb. Tüm yaşam sadece rakamlardır! Dünyadaki her şeyin ortalama statik hesaplamalarını biliyoruz. Ortalama seks süresi bile bizim tarafımızdan bilinir. Filmlerin ve müzik parçalarının ortalama süresi. Kitap okumak için harcanan ortalama süre! Her kişi orta statik ölçümler sistemi tarafından banal sayıları seviyesine düşer. Bireysellikten başka hiçbir şey kalmaz - her biri bir elektronik bilgisayarın aritmetik ortalama hesaplamasıdır!
Ama bu bilgi bizim için daha kolay değil, daha da kötüsü değil. Tabii ki, saati pencereden dışarı atabilir, saati telefonda, bilgisayarda, mikrodalgada, buzdolabında, arabada sıfırlayabiliriz. Ancak, çeklerin, park biletlerinin, evlerin çatılarındaki saatlerin, televizyon ekranlarının üzerindeki saatlerin kaydedilmesine dikkat etmesek bile, hayatımız kaosa dönüşecek. Çalışamayacağız, üzerinde anlaştığımız kişilerle buluşmayacağız, ılık denize bir uçak yakalayıp para kaybetmeyeceğiz. Genel olarak, toplumda kesinlikle etkileşim kuramayacağız.
Zaman kaçınılmaz bir şekilde ilerliyor. Durdurulamaz, hızlandırılamaz. Zaman bize paralel olarak yaşıyor - ya ona adapte oluyoruz ya da her zaman geç kalıyoruz - yakalamaya çalışıyoruz. Zaman bize bağlı olmayan bir şeydir - biz ona bağımlıyız. Ne yaparsak yapalım, ne kadar uğraştığımız önemli değil, ama zaman zaman kaçmayacağız. Sadece ona uyum sağlamak için kalır. Veya başka bir deyişle - zamanınızın kontrolünü elinize alın.
Kontrol altına almak, bu geleneksel birimleri, şartlı olarak belirlenmiş varlığının mutlak kontrolü için kullanmaktır. Belirli hedefleriniz için zaman kullanmak anlamına gelir.
Günde otuz dakikanın sana milyoner yapabileceğini biliyor musun? Yoksa günde on dakika sizi en çekici kadın yapacak mı? Yoksa en kendine güvenen adam mı? Yoksa günde otuz dakika içinde iç dünyanızın uyumuna mı gideceksiniz?
Ama şey çok basit ve küçük başlıyor. İlk olarak, bir saat ve bir çalar saat kullanarak, aynı zamanda kalkmayı ve yatmayı öğretin. Veya hala zorsa, daireyi temizlemek için her sabah on beş dakika ayırın.
On beş dakika, daha fazla, daha az değil - saati on beş dakika tespit edin ve amacı belirleyin - örneğin, yerleri yıkamak için. Tamam, ertesi gün, banyoyu parlatmak için temizlemektir. Ertesi gün, buzdolabını yıkayın veya pencereyi mutfakta yıkayın veya halıyı temizleyin veya bulaşıkları yıkayın. İki hafta içinde daireniz parlayacak ve parlayacak! Ne yapacağınızı bilmediğinizde, keten dolaptaki tüm şeyleri sıralayın veya eski ayakkabıları sıralayıp atın. Böylece, bir ay içinde günde on beş dakika içinde, eviniz temiz ve bakımlı bir yuvaya dönüşecek, yeni ilham ve fikir düşünceleri kendiliğinden gelecektir.
Ve böylece, her şeyle - bir hedef seçin, o zaman size verilen şey yapmak istedim, ama zamanı bulamadınız. Meditasyon için sabah tam dokuz günde günde beş dakika - lütfen! Şimdi günde beş dakika daha yakın ve daha yakın olmanın merkezine yaklaşıyorsunuz. Kadın özünün açıklanması için günde on dakika - lütfen - sekiz dakikadan on dakika sonra, idealinize adanmış en sevdiğiniz müziğe tutkulu bir dans. Zengin olmak istiyor musunuz - lütfen - günde otuz dakika gelir ve giderleri kontrol etmek, hisse senedi fiyatlarını görüntülemek, yeni yatırımları görüntülemek, yeni bir iş açmak, yeni geliştirme teknolojilerini tanıtmak.
Günde yarım saat yaratıcılıkla meşgul olun. Uzun zamandır yapmak istedikleriniz için yarım saat, ama asla zamanı bulamadınız. Dikkat dağıtmadan tam otuz dakika. Kişisel zamanınızı evinizin önünde düzenleyin, böylece kimse sizi rahatsız etmez ve uzun zamandır yapmak istediğinizi sakince yapar. Çizim, nakış, modelleme. Yarım saatin yeterli olmadığını göreceksiniz, ancak aşırıya kaçmayın - yarın için bir kenara koyun ve yaratıcı projenize devam etmek için her gün bu uzun zamandır beklenen “yarım saat” e yaklaşmaya çalışacağınızı görün.
Yani, küçükten büyük bir şey büyür. Ya tüm hayatı boyunca “yarın için” ertelenir ve eski valizlerde toz toplar ya da yarın “beş dakika” ile başlar ve asla bitmez.
Sonunda, kontrol altına alınan zaman şartlı olarak bizi kastetmez veya kategorik olarak varlığın gelişim çerçevesini gösterir ve sınırlı bir zaman çerçevesini kullanarak kişinin kendisi sonsuzluk potansiyelini genişletir. Ve eğer ruhsal olarak büyürse, hayatın kendisi zamanın ötesine geçer ve devam eder, sonsuz bir şekilde zamanın ve mekânın eğriliğini kullanarak bilincin sınırlarını ve yaşamın kendisinde ve yaşamın ötesinde olan etki alanlarını genişletir.