İnsanları sınıflandırma ve bireysel farklılıklarını sisteme getirme girişimleri her zaman yapılmıştır. Antik çağın doktorları bile - Hipokrat ve Galen - dört tür mizaç tanımladı. Modern sınıflandırmalardan biri, sinir sisteminin başka bir özelliğine dayanır - ilk bitkisel ton.
Otonom sinir sistemi, vücudun iç ortamının sabitliğini koruyan, organların ve sistemlerinin işleyişini düzenleyen, bilince ve iradeye itaat etmeyen kısımdır. Sempatik ve parasempatik olmak üzere iki bölüme ayrılmıştır. İlk bölüm hayati aktiviteyi aktive eder: nefes almayı ve kalp atışını hızlandırır, kan basıncını arttırır, bronşları genişletir, böylece vücut harekete hazırlanır. Parasempatik bölüm kalp atış hızını ve solunumu azaltır, basıncı azaltır, bronşları daraltır. Mecazi anlamda, sempatik bölümün faaliyeti “kaygı” ve parasempatik “kaygı sonu” dur.
Otonom sinir sisteminin belirli bir bölümünün aktivasyonu, vücudun bulunduğu koşullara bağlıdır. Ancak istirahatte bile, bölümlerden birinin etkisi geçerlidir. Bu baskın etkiye ilk otonom ton denir.
Baskın sempatik sinir sistemi olan insanlara baskın parasempatik - vagotonikli sempatiktonik denir.
sympathicotonics
Sympaticotonic hızlı bir şekilde kararlar verebilir, yeni koşullara uyum sağlayabilir ve yeni çalışma yöntemlerine hakim olabilir.
Böyle bir kişi çabucak “tutuşur”, ama aynı zamanda kaynaklarını tüketerek “yakar”. Üniform modda uzun çalışma zorlukla ona verilir. Sempatik bilgi kolayca öğrenir, ancak 3-4 gün sonra unutabilir.
Sempatiktonist uzun vadeli planlar yapmaya meyilli değildir; “şimdi ve burada” yaşar ve hareket eder ve duyguların şiddetli ifadesine eğilimlidir.