Otizm belirtileri genellikle üç ila beş yaş arasında görülür. Ve çok nadiren, ergenlerde veya yetişkinlerde tanı konur.
Genellikle hastanın yüz ifadeleri zayıf gelişmiştir. Çocuk sadece içsel duygularına karşılık olarak gülümser ve başkalarının onu neşelendirmeye yönelik çabalarını algılamaz. İnsanların yüz ifadeleri onun için bir anlam taşımaz. Üçüncü kişide kendisinden bahseder ve sadece fizyolojik ihtiyaçları göstermek için jestleri kullanır. Konuşma tamamen yok olabilir, gecikmeli olarak gelişebilir veya anormal olabilir.
Otistler asla paylaşılan oyunlara katılmazlar. Aynı şeyi yapmak için saatler harcayabilirler. Karakteristik bir özellik, başınızı alkışlamak veya sallamak gibi basmakalıp hareketlerin tekrarıdır.
Bu çocuklar sadece tanıdık ortamda kendilerini rahat hissederler. Eğer bir otist her zamanki ortamından "çekilirse", hem etrafındaki kişilere hem de kendisine yönelik bir saldırganlık saldırısı meydana gelebilir. Hastalar genellikle obsesif durumlar yaşarlar.
Otizm beynin gelişimindeki diğer anormalliklerle birleştirildiğinde, derin zihinsel gerilik oluşur. Hastalık hafif bir şekilde ilerlerse, konuşma gelişiminde iyi dinamiklerle, zeka sadece normal değil, aynı zamanda ortalamadan çok daha yüksek olabilir. Bununla birlikte, ayırt edici özelliği dar bir odaktır.
Bir çocuk kolayca matematiksel verilerle çalışabilir, güzel resimler çizebilir veya ustaca melodi yapabilir, ancak aynı zamanda diğer tüm parametrelerde, gelişimdeki akranlarının arkasında ciddi bir şekilde geride kalabilir. Otizmin nedenleri henüz belirlenmemiştir.
