Herkes korkuyu bilir. Hayatındaki herkes korkuyordu. Bir çocuk da bir şeyden korkabilir. Bu yabancıların, ölümlerin, arabaların vb. Korkusu olabilir. Erken yaşta en yaygın korku anneden ayrılma korkusudur.
Çocuk, örneğin bir anaokulunda, götürülmeyeceği, onu unutacağı endişesini hissedebilir. Yedi yaşına kadar korkular, kendini koruma içgüdüsüne dayanır. 8-9 yaş arası çocuklarda korkular sosyal niteliktedir. Yalnızlık, cezalandırma ve hatta ölüm korkusu gibi. Çocuk bir şeyden rahatsız olursa, korkunun fobiye dönüşmemesi için dikkat ettiğinizden emin olun.
Bebek yabancılardan korkuyorsa, bir yabancıya merhaba demeye ikna etmemelisiniz veya ziyarete geldikten sonra hemen ayrı bir odada çocuklarla oynamaya göndermelisiniz. Çocuk alışmalı, etrafına bakmalı. Bu korkunun iyi önlenmesi, çocuk eğlence merkezlerini ziyaret etmektir. Zamanla, bebek kalabalık ortama alışacaktır. Bebeği bağımsızlığı için övmek önemlidir.
Bir diğer yaygın çocukluk korkusu karanlıktır. Bebeğin hayal gücü gölgeleri canavarlara dönüştürür. Çocuğunuz karanlık bir odada korkarsa, ışığı açık bırakın veya gece ışığı odada bırakın. Bir çocuğun yüksek ses korkusu varsa, kökeni açıklanmalıdır.
Asla bir çocuğu korkutmayın. Her türlü büyükanne, canavar, polis gözünüzü korkutamazsınız. Çocukların zengin bir hayal gücü var, hemen hayal güçlerinde korkunç resimler çiziyorlar. Bundan daha korkutucu bir bebek çıkabilir. Bu, hala savaşmanız gereken daha büyük korkulara yol açacaktır.
Korkularınızı çocuğa açıklayın, korkulardan utanmayın, yetişkinlerle gülünç görünse bile çocukla dalga geçmeyin. Daima bebeğinize olan sevginizi gösterin.
