Hepimiz hayatımızdan memnun değiliz. Durumumuzu iyileştirmek istiyoruz, ancak çoğu zaman nasıl ve ne yapacağımızı bilmiyoruz. Genellikle başka birinin bize belirli durumlarda ne yapacağımızla ilgili bir ipucu vereceğini düşünüyoruz. TV izliyoruz, arkadaşlarımıza soruyoruz. Bir sorun var ve arkadaşlarımıza gidiyoruz, söyledik, tavsiye istiyoruz veya toplumda var olan stereotiplere uygun hareket ediyoruz. Ancak çoğu zaman böyle bir çözümden sorunlara, bir nedenden dolayı sonucun almak istediğimizden tamamen farklı olduğu ortaya çıkar. Ve kendimizi kurtarıcı bir düşünce ya da fikir ortaya koyduğumuz durumlar vardır. Biz buna kaynak sezgi diyoruz.
Psikologların dediği gibi en derin "Ben", kendimizi anlamak ve problemlerimizi çözmek için ihtiyaç duyduğumuz her özel yaşam durumunda bize ek bilgi veren sezgisel ipuçları kaynağıdır.
Bir sebepten dolayı dinlemediğimiz, kendimizde büyük bir “yardımcıya” sahip olduğumuz ortaya çıkıyor. Sonuçta, hiç kimse kendi sorunlarımızı kendimizden daha iyi bilemez. Ve sadece onları çözebiliriz. En iyi durumda, birisine problemlerinizden bahsederseniz, bu kişi kendi deneyimine sahip, belki de bizimkiyle bile ilgili olmayan, kendi bakış açısından tavsiye vermeye başlayacaktır.
Ne yazık ki, sezgisel kaynağımızı nadiren dinliyoruz. Çatışma, bizde böyle bir parçanın varlığının tanınmaması, reddedilmesi gerçeğiyle başlar. Sezgisel ipuçları geliyor, ancak onları tanımak istemiyoruz, onları takip etmekten korkuyoruz, “her zamanki gibi” hareket ediyoruz, akıllı insanların kitaplara yazdıklarını veya söylediklerini yapıyoruz.
Soru hemen ortaya çıkıyor, ancak sezgisel istemleri rastgele düşüncelerden nasıl ayırt edebilirim?
Bu istemleri tanımak için evrensel bir mekanizma yoktur. Her insan için bu mekanizma tamamen bireyseldir. Sezgisel istemleri nasıl ayırt edebileceğinizi öğrenmek için, yeni başlayanlar için bu mekanizmanın içimizde olduğunu ve çalıştığını bilmek önemlidir. Ve elbette, bu deneyim ile geliyor. Deneyiminize, hatalarınıza, bulgularınıza ihtiyacınız var.
Seçimle karşılaştığınız bir durumu hatırlayın. Böyle anlarda her zaman nasıl ve ne yapmamız gerektiğine dair çeşitli düşüncelerimiz, hislerimiz ve ipuçlarımız var. Göreceli olarak, ilk başta bunu yapmak istedim, sonra bir şekilde ve sonra düşünce geldi
.Tüm bu kaosun ortasında sezgisel bir ipucu var. Hemen seçmek kolay değil.
Ve şimdi, zaten bir seçim yaptığınız, bir eylemde bulunduğunuz zamanı hızlı bir şekilde ele alalım ve yanılmış olup olmamanız belli oldu. Ve şimdi kararı verirken sahip olduğunuz hisleri hatırlarsanız, doğru bir ipucu olduğunu hatırlayacaksınız.
Karar yanlışsa, bu ipucunun neden dikkate alınmadığını analiz etmeniz yeterlidir. Özgüven yoktu mu? Korku önlendi mi? Belki başka bir şey? Böyle bir analiz, gelecekte sezgisel bir ipucu doğru seçmek için çok yardımcı olur.
Sezgisel istemi doğru kullandığınızı unutmayın. Nasıl hissettin? Bu istemin ne olduğunu, nasıl geldiğini, ona nasıl bir his geldiğini hatırlayın? Bu dolaylı işaretlerle sezgisel istemleri tanımayı öğrenebilirsiniz.
Buradaki her şey çok bireysel ve maalesef bir dizi eylem olarak genel algoritma mevcut değil.
Ne kadar beklenmedik olursa olsun (sezgisel ipuçları genellikle paradoksaldır) duygularınızı gözlemlemeye ve sahip olduğunuz herhangi bir bilgiyi reddetmeye hazır olduğunuz sürece, gerçek ipucunun daha kolay anlaşılması ve doğru kararlar vermeniz olasılığı.