En azından ayrıntılarda mazeret yapmak zorunda olmayan bir adam olması muhtemel değildir. Ama mazeret yapma arzusunun temeli nedir, neden bu kadar çok insan masumiyetlerini kanıtlamak için çok uğraşıyor, herhangi bir olaya ya da kazaya, kasıtsızlığa karışmıyor?
Çocukluk çağında çok azı, herhangi bir suistimal için ebeveynlerine veya bakıcılarına mazeret göstermek zorunda kalmadı. Bir çocuk için, şakalar için cezadan kaçınma arzusu oldukça doğal ve anlaşılabilir, ancak birçok insan için mazeret yapma alışkanlığı ömür boyu kalır. Böyle bir kişi, karakteristik hipertrofik tarzında, Nikolai Vasilievich Gogol tarafından "Bir Resminin Ölümü" hikayesinde mükemmel bir şekilde tanımlanmıştır. Yanlışlıkla önünde oturan hapşırma hapishanesinde, Chervyakov hikayesinin kahramanı görevi kötüye kullanmasını haklı çıkarmaya çalışıyor. Bu hikayeyi okuyan herkes bunun nihayetinde neye yol açtığını biliyor - yetkilisi ölüyor.
Peki mazeret yapma arzusunun altında yatan nedir? Bunun birkaç nedeni olabilir. Birincisi, en belirgin olanı bir kişinin kendini koruma, sorumluluktan kaçınma arzusudur. Olanlar için hatalı olmadığını kanıtlamak için. Bu, bir kişinin etkinliğe katılımını tanımaması durumudur. Suistimalin kendisinden sorumlu değilse, sorumluluğu kimseye kaydırmaya hazırdır.
Bir kişi gerçekten bir tür suiistimal ettiğinde, bunu kabul ettiğinde ve bunu neden yaptığını açıklamaya çalıştığında durum daha karmaşıktır. Bir kişi mazeret yaparsa, o zaman suçlanacak olduğuna inanılmaktadır. Bu görüşün kökenleri insan psikolojisinde yatmaktadır - bir kişi kesinlikle suçlu olmasa ve masumiyetini kanıtlamayı başarsa bile, hoş olmayan bir tat hala kalır. Bu ünlü "Ateşsiz duman" dır. Medyada bir kişiyi aşağılamanın tanınmış teknolojisi bu prensibe dayanmaktadır: onun hakkında kasıtlı bir yalan yazılmıştır ve kendini haklı çıkarmayı başarsa bile, itibarı büyük ölçüde zarar görecektir. Haklı bir kişi, başkalarının gözünde istemsiz olarak saygıyı kaybeder, bu yüzden mümkün olduğunca az mazeret yapmaya değer. Ancak bir mazeretin değil, bir açıklamanın arzu edildiği durumlar var mı?
Her şeyden önce, bir insanı mazeret yapmaya iten şeyin ne olduğunu anlamak önemlidir. Çoğu zaman, bu arzunun temeli sıradan egodur - bir kişi başkalarının onu düşüneceği, yanlış davranışlarını nasıl algılayacağı konusunda endişelenir. Bu durumda karşı ağırlık alçakgönüllülüktür. Suçlu olup olmamanız ya da size iftira atmanız sizin hakkınızda ne düşündükleri önemli değildir. Bir istisna sadece bir mazeret değilse yapılabilir, ancak eyleminizin açıklaması konuştuğunuz kişilere fayda sağlayacaktır. Kişiye hatalarını, bu durumdaki hatalarını açıklamaya çalışın, ancak sadece sizi duyabildiğini görürseniz. Eğer duymazsanız ya da sadece duymak istemiyorsanız, kendinizi alçakgönüllü yapın ve her şeyi olduğu gibi bırakın. Ve bu durumdan çıkmanın en iyi yolu olacak. Gerçek her zaman muzafferdir, mütevazi bir kişi mutlaka kazanır. Mümkün olduğunca basit yapılmalıdır: suçlamak - sadece özür dilemek, ancak mazeret yapmaya başlamamak, eyleminizin nedenlerini açıklamak. Suçlu değil - kendini alçalt. Tartışmayın, masumiyetinizi kanıtlamayın. Özellikle de yaşam ve ölümün durumu değil, bazı sıradan günlük durumlar hakkında.