Yeni bir işe başvururken, yeni gelen ve patronlar arasında yakın bir çalışma ilişkisi kurulur, bu sırada ikincisi arasındaki farklar ortaya çıkabilir ve hatta çatışabilir.
Tabii ki, astların bakış açısından, emeklerinin ücretlendirilmesinin yanı sıra, bireyin, özellikle ekibin hırslı üyelerinin kariyer büyümesine çeşitli engeller yetersiz olduğu için çatışmaların büyük bir kısmı ortaya çıkıyor. Ancak çoğu zaman daha az önemsiz çıkarların tezahürü vakaları vardır: örneğin, genç bir çalışanın çalışması için ana teşvik, kendini kanıtlama, özgüvenini artırma, ortak amaç için önemli olan göreviyle iyi başa çıkma ve böylece ekibin bir bütün olarak ilerlemesine katkıda bulunma arzusudur.
Böyle bir çalışan genellikle kendisine verilen görev göz önüne alındığında yaratıcı bir şekilde yaklaşır, onu çözmek için en uygun yolları bulmaya çalışır. Dahası, belirgin bir bireysellik duygusuna sahip olan, sıklıkla:
1) kendisine verilen çalışma alanı, bir bütün olarak örgüt için o kadar önemli değildir;
2) yetkililer tarafından kendisine önerilen görevi yerine getirme yöntemleri etkisizdir;
3) tüm çabalarını işe koymasına rağmen, yetkililer memnuniyetsizliği ifade eder ve daha fazla geri dönüş talep eder;
4) yetkililer, kişisel yorum yapma hakkına sahip olduklarını düşünürler ve ayrıca çalışanların çalışma saatlerinden sonra davranışlarını kontrol etmeye çalışırlar.
Bu durumda, çatışmaya yol açabilecek çelişkilerin büyümesi hem nesnel hem de öznel nedenlerden kaynaklanır. Çalışanın ortaya koyduğu işin verimsizliği, bu takımdaki emeğin organizasyonundaki gerçek kusurlarla ilişkili olabilir; yönetimin emek sürecini iyileştirme önerilerini dikkate almayı reddetmesi, muhafazakârlığından bahseder; çalışanın coşkusu, yüksek kazançlarda çalışmak için tek teşviği gören ve liderin sürekli izlenmesine alışkın olan meslektaşların yanlış anlaşılmasına ve hatta onaylanmamasına neden olur.
Ekip, örneğin, ilişkinin “aile” doğasını geliştirdiyse, lider, örgütün çalışmalarını doğrudan düzenleme görevine ek olarak, manevi bir “mentor” işlevlerini üstlendiğinde, bu, çalışanın bu tür davranışları kişisel yaşamında bir tecavüz olarak gören reddine neden olur.
