Öğrenilmiş çaresizlik olgusu, çocuğun olayın sonucunu kontrol edemediğini anladığı erken çocukluk döneminde ortaya çıkar. Çocuğun ne çabası gösterirse yapsın, durum kontrol edilmez.
Öğrenilmiş çaresizlik, çocuklukta önlenmesi, daha büyük bir yaşta faydalarından çok daha kolaydır. Buna göre, ebeveynlerin çalışması önemlidir.
Çocuk, bu durumda zaten acı bir kişisel deneyim yaşadığından, başarısızlıktan korkar. Ancak bu depresyona girmek için bir neden değil. Yapılacak ilk şey çocuğa hayattaki zaferlerin ve yenilgilerin varlığı hakkında açıklama yapmaktır. Çocuğunuza, lezyonlardan çıkarılabilecek olumlu nitelikleri objektif olarak vurgulamasını öğretin.
Çocuğun kişisel çaresizliği genellikle izolasyon, çekingenlik ve utangaçlık gibi kişilik özellikleriyle birlikte gider. Hiçbir durumda, bu konuda zorluklar yaşıyor olsa bile, iletişimdeki çocuğu sınırlamayın. Sadece aynı durumu tekrar tekrar geçme deneyimi olumlu sonuçlara yol açabilir. Çocuk korkacak bir şey olmadığını anlayacak.
Çocuğunuza çatışma olmadan akranlarıyla iletişim kurmasını öğretin. Bu, problemlerin kökenini etkili bir şekilde analiz etmeye ve en uygun çözümlerini bulmaya yardımcı olacaktır. Ailenizde birkaç çatışma durumu oynayın. Onlarla hayatta tanıştıktan sonra, çocuk çok daha güvende hissedecek.