Psikolojik kompleks, bir kişinin kendisi hakkında gerçeğe karşılık gelmeyen bir temsil, düşünce, duygu ve tutum kümesidir. Sübjektif bozulmaların çoğu, bir sünger gibi çocuk önemli yetişkinlerin görüşlerini emdiğinde ve kendini nasıl koruyacağını bilmediğinde çocukluktan gelir.
5 ana kompleks kaynağı vardır:
- Aile. Ebeveynler, bir çocuk için ilk önemli kişilerdir. Bebeğe kendisi ve bir bütün olarak dünya hakkında ilk fikirleri verir. Çocuğun çevredeki gerçekliği nasıl algılayacağına bağlıdır: sevilen ve anlamlı hissetmek veya kimsenin ona ihtiyaç duymadığı bir resim dünya görüşüne kalıcı olarak yerleşmeyecektir.
- Çocuk büyür, çevresi genişler, arkadaşlar ortaya çıkar. Yoldaşların görüşünün ebeveynten (geçiş yaşı) daha önemli hale geldiği anda, ebeveyn otoritesi arka plana kaybolur. Ve şiddetli hormonal geçmişi olan, olanların gerçekliğini anlamayan gençler, onlar hakkında söylenen her şeyi iman ederler.
- İkinci yarı, yetişkinlikte bile dünya görüşünü etkiler. Reddedilen bir kadın, meselenin yetersiz güzelliğine kolayca karar verebilir ve sonsuza kadar inanabilir. Bu nedenle, bir kişi sevildiğinde ve bir kaideye yükseltildiğinde, çiçek açar, gözlerde olumlu yönde değişir.
- Sosyal çevre de aynı derecede önemli bir rol oynamaktadır. Bir kişi, aynı grubun reddedilmesi ve sınır dışı edilmesinden kaçınmak için kabul edilmek üzere "Ben seninle aynıyım" olduğunu göstermek için benzerlik için çaba gösterir.
- Ve ayrıca bir kişi bazen karakteristik özellikleri, yetiştirilmesi ve iyi gelişmiş hayal gücü nedeniyle acı çekmeye mahk domdur.
Yukarıdakilerin tümünü özetleyerek, komplekslerin, bir zamanlar başkalarından alınmış ve hakikat olarak kabul edilen, kendisinin çarpık ifadeleri olduğu sonucuna varabiliriz.