Bilge bir adam muhteşem sözler söyledi: “Düşmanlardan korkma: yapabildikleri en çok şey seni öldürmek. Arkadaşlarından korkma: En çok ellerine ihanet etmek. Kayıtsızlıktan kork: öldürmezler ve ihanet etmezler, ama onların örtük suikast, cinayet ve ihanet meydana gelir. " Görüntü ve doğruluk açısından şaşırtıcı bir ifade.
Aslında, insan kayıtsızlığının nelere yol açabileceğine dair göze çarpan örnekler, günlük ve saatlik olarak görürsünüz. Bir adam metroda kalbini "yakaladı" - kalabalık sarhoş olduğunu düşünerek kayıtsızca yürür. Ve sonra doktorlar omuz silkti: eğer bizi biraz daha erken aradılarsa. Hiç kimse daireyi uzun süre terk etmez, komşulara yaslı bir ağlama gelir ve çocuğun ebeveynlerinin nereye gittiğini ve yardıma gerek olup olmadığını sormak asla onlara gelmez. Ve bir süre sonra gazetelerde korkunç trajedi hakkında makaleler çıktı. Ve benzerleri. Bu neden oluyor? İnsanlar neden birbirlerine bu kadar kayıtsız? Bazıları tarihimizde bu olumsuz fenomenin nedenini görüyor. Diyelim ki, insanlar o kadar çok zor denemeye katlanmak zorunda kaldılar ki, o kadar çok işkence gördü ki, pek çok insan sertleşti. Sadece kendilerine güvenmeye alışkın, kimseden yardım istemiyor ve kimseye teklif etmiyor. Atasözleri aynı şeyi söyler: “Moskova gözyaşlarına inanmaz, ” “Çar'dan çok uzakta, Tanrı'nın önünde yüksektir, ” “İnanma, korkma, sorma” ve benzerleri. Diğerleri, çocuklukta ebeveyn sevgisi ve bakımı almayan insanların yaptığı şey budur. Kimse onlarla ilgilenmedi, yardım etmedi - büyüdüklerinde kayıtsız kaldılar, aynı şekilde davranıyorlardı. Ve birinin farklı yaşayabileceğini hayal bile etmiyorlar. Yine de diğerleri, devletimizin aşırı bürokratlaşmasının nedenini, “seçilmiş olanların” yolsuzluğu ve izin verilişinde görüyorlar. Diyelim ki insanlar uzun zamandır hiçbir şeyin onlara bağlı olmadığı fikrine alışkınlar ve herhangi bir protesto işe yaramaz ve hiçbir şeye yol açmaz. Bu nedenle, kendilerini üzücü gerçeklikten kapatmayı ve hiçbir şeye dikkat etmemeyi tercih ederek sadece bir el salladılar. Muhtemelen, tüm bu ifadelerde bazı gerçekler vardır. Ancak bu hala kayıtsızlığı haklı çıkarmaz. Bir tür sihirbazın ortaya çıkmasını beklemek ve tüm problemleri tek bir swoop'ta çözmek beklemek işe yaramaz. Ve sonra derler ki, birbirlerine karşı nazik ve dikkatli olmak mümkün olacaktır. En azından biraz kendimize başlamalıyız: kendi girişlerimizin temizliğini ve düzenini izlemek, özellikle ihtiyacı olanlara yardım etmek (örneğin, emekli bir komşu için ilaç için bir eczaneye gitmek gerçekten zor mu?), Kendi pencerelerinin altında küçük bir çiçek yatağını kırmak, çiçek dikmek. En uzak yol bile ilk adımdan başlar.