Depresyon çok sayıda aptal mitle çevrilidir. Birçok insan depresyonun gerçekte ne olduğunu tamamen yanlış anlıyor. Bu durumun çok zor bir şey olarak algılanması, kendi kendine ilaç verme ve kendi kendini düzeltme girişimleri çok olumsuz sonuçlara yol açabilir.
Depresif adam ağlıyor
Gözyaşları, bir kişinin herhangi bir olaya doğal tepkisidir ve her zaman travmatik değildir, çünkü sevinç gözyaşları vardır. Gözyaşlarının yardımıyla, örneğin saldırganlık ve üzüntü gibi duygular salınır. Bilim adamları, bir kişi ağladığında fiziksel ağrının hafiflediğini kanıtladılar.
İstisnai olarak depresif bir durumu temsil eden depresyon genellikle sabit gözyaşlarıyla ilişkilidir. Birçok insan depresif bir olayı, hastanın kıvrıldığı, gündüz ve gece ağladığı an olarak düşünür. Tabii ki, bu tür durumlar da olur, depresif hastalarda duygudurum ve fiziksel aktiviteyi azaltırken hassasiyeti gerçekten arttırdı. Ancak, her depresyon vakası gözyaşı anlamına gelmez.
Depresyonun birçok şekli vardır. Örneğin, “kuru” depresyon sözde, çok zor duygular yaşayan ve gözyaşlarına yakın hisseden bir kişi hiçbir şekilde ağlayamadığında. Bu genel durumu kötüleştirir. Bununla birlikte, bir süreliğine depresyondan muzdarip bir kişi genellikle gerçek duygularını, duygularını, zihin durumunu göstermekten korkar. Bu korku, düşünceler ve inançlar, çevre dünyadaki bu akıl hastalığı fikri ve diğer birçok faktörden kaynaklanabilir. Vakaların büyük çoğunluğunda, depresif bozukluk kayıtsızlık maskesinin veya hatta bir gülümsemenin arkasına saklanır. Çoğu zaman, hasta bir kişinin yakın çevresi bile onun yardıma ihtiyacı olduğunun farkında değildir.
Depresyonun her zaman intihara yol açtığını söylüyorlar
Depresif bir dönem salgını sırasında, en kasvetli, en zor düşünceler hastanın kafasını fetheder. Takıntılı olurlar, hatta bir rüyadaki görüntülerden bile rahatsız olurlar. Bir kişi onları silemez ve eğer öyleyse, düşünceler duyumlarla bir çıkış yolu bulur. Kendilerini sadece duygusal düzlemde değil, aynı zamanda fiziksel olarak da gösterebilirler. Bu, fiziksel sağlık durumunun depresyonda çok sık acı çekmesinin nedenlerinden biridir, vücutta herhangi bir organik bozukluk vardır. Bununla birlikte, intihar etme konusunda depresif düşünceler çok az sayıda hastanın karakteristiğidir.
İstatistiklere göre, depresyondaki insanların sadece küçük bir yüzdesi kendileriyle bir şeyler yapmaya çalıştı. Dahası, bu girişimlerin büyük çoğunluğu ciddi değildi, parasuicide (göstericilik) ile eşittirler. Genellikle, çok zor bir depresif dönem yaşayan ve tedaviye başlayan insanlarla yaşamını sürdürme girişimleri yapılır. Bu nedenle, sıklıkla depresyon tedavisinin ilk aşamalarında, hasta doktorların gözetiminde kalır, çünkü ilk anda şu anda bir kişinin fiziksel olarak bir şekilde kendisine zarar verme riski artar. Bununla birlikte, her depresif hastanın baskın olduğunu ve genel olarak intihar düşünceleri olduğunu varsaymak tamamen doğru değildir. Ve intihar eden herkes depresyondan muzdarip değildi.
"İşe git, koş ve dans et, her şey geçecek"
Modern dünyada, depresyonu olan insanların çok fazla boş zamanları var gibi görünüyor. "Bunların hepsi can sıkıcı." Ve bu yine bir yanılsamadır. Negatif bir durum tarafından kapatılmadan, aktif bir yaşam tarzına öncülük etmeden, prestijli bir işe sahip olmadan önce çok fazla sayıda insan bu şekilde teşhis eder, zamanları tam anlamıyla dakikalar içinde planlanır. Bir hastaya depresyonla çalışmasını tavsiye etmek, bir kişiye daha da olumsuz duygular ve düşünceler vermek, utanç duygusu uyandırmak ve aşağılık hissi oluşturmaktır. Depresyon ile keskin bir arıza var, her şeyi büyük bir çaba ile yapmalısınız, kollarınız ve bacaklarınız çok ağır görünüyor, konuşmak istemiyorsunuz ve düşünceleriniz, fikirleriniz ve resimlerinizde tam bir karmaşa olabilir. Böyle bir durumda, bir kişi için basit bir iş bile zor olabilir.
Koşu, dans, yoga ve diğer fiziksel aktiviteler depresyonu iyileştiremez. Üzüntü ve üzüntüden kurtulabilirler, ancak hastalıktan kurtulmazlar. Depresif bozukluğu olan hastalara minimal fiziksel aktivite verilir, temiz havada yürür, keyifli aktiviteler, ancak tüm bunlar her derde deva ve tedavinin temeli değildir. Aksine, depresif bir dönem boyunca aşırı fiziksel (veya zihinsel) stres durumu kötüleştirebilir.
"Beş dakika üzgünüm, depresyondayım"
Hüzün ve hüzün, klinik depresyonla karşılaştırıldığında çok hafif ve hızla geçen durumlardır. Bir kişiyi teşhis etmeye hazır olan doktor, hastanın ne kadar süre depresyonda olduğu, dış dünyadaki olaylarla, en sevdiği aktiviteler ve hobilerle, işlerle, etrafındaki insanlarla ne kadar ilgilenmediğiyle kesinlikle ilgilenir. Depresyondan ancak negatif refah sürekli olarak en az 14 gün sonra musallat olursa şüphelenilebilir. Ancak böyle bir durum kombinasyonuyla bile, kişi hemen teşhis koyamaz.
Depresyon, üzüntü hissinin tipik olduğu kalıcı ve uzun süreli bir durumdur, ancak diğer acı verici hislere hükmedemeyebilir. İçinizdeki depresif bir bozukluğu teşhis etmeye çalışmak, ruh hali birkaç gün boyunca kötü ise, bu saçma bir hatadır.