Yaşamlarımızdaki "Ben" kelimesinin son anlam olmadığı kabul edilmelidir. Günde kaç kez kelime öbeği kullandığımızı sayarsanız: Sanırım istiyorum, eminim …
Bu “Ben” in arkasındaki kişilik, her bireyin hayatındaki ana karakterdir. Kendi dünyamızı yaratma şeklimiz tecrübemiz, bilgimiz, dünya görüşümüz tarafından belirlenir. Biz kendimiz bu dünyanın merkeziyiz ve bu konumdan etrafımızı çevreleyen gerçekliğe bakıp değerlendiriyoruz.
Kendimizi de değerlendiriyoruz, çünkü kendimizden daha iyi, kimse bizi tanımıyor. Ancak bize yakın olanların bu konudaki görüşlerini sorarsak, bu görüşün dışarıdan ne kadar farklı olduğuna şaşırabiliriz! Birimiz için birincil öneme sahip olan, diğeri için sadece önemsememek.
Örneğin, insanın hayallerinin sınırı bir araba, ancak satın almak için yeterli para yok. Arkadaşının da bir arabası yok, ama bu gerçek onu hiç üzmüyor. Düşünceleri başka bir problemle meşgul: ciddi hasta bir anne, acil bir operasyona ihtiyaç var, mümkün olan en kısa sürede büyük miktarda toplanmalıdır.
"Ben" i dikkate almalısın, kendine değer vermeli, değer vermeli, saygı göstermeli ve kendi benzersizliğini kabul etmelisin. Aynı zamanda, yakındaki sevgili, önemli ve benzersiz "Ben" ile aynı benzersiz insanlar olduğunu unutmayın.
İnsanlar arasında ortaya çıkan herhangi bir çatışma, her biri duyulma ve anlaşılma hakkına sahip olan iki "Ben" in çatışmasıdır. Ve rakibin yanlış olduğunu düşünseniz bile, onun görüşüne saygı gösterin. Başka bir kişinin bakış açısı, yalnızca sizinkinden farklı olduğu için daha az değerli değildir.
Diğer insanları sevin ve takdir edin, aynı zamanda eşsiz ve eşsizdirler, aynı zamanda kendi fikirlerine de sahiptirler.