Kekemelik genellikle çocuklukta nasıl olur? Buna hangi faktörler katkıda bulunur?
Çocuklukta kekemeliğin nedeni genellikle korku olarak adlandırılır. Örneğin, bir köpek bir çocuğu korkuttuktan veya travmatik bir şey olduğunda kekemelik oluşur.
Bununla birlikte, korku bir tetikleyici olabilir, ancak kekemeliğin ortaya çıkması ve sabitlenmesi için yeterli bir koşul değildir. Birkaç faktör üst üste getirilir ve özetlenir, birkaç ipler dokunur, düğümler bu durumun ortaya çıkmasına neden olan negatif duygu ve inançlardan bağlanır.
Kekemelik oluşumunun genel, şematik tarihini takip ediyoruz.
Örneğin, bir çocuk diğer çocuklarla kaygısız oynar veya annesinin elini tutarak veya birçok çocuk için ortak olan merakla yürür, etrafındaki dünyayı araştırır. Ve aniden ona dünyayı tamamen farklı bir perspektiften gösteren bir şey olur. Korkunç bir köpek veya başka bir yaralanmadan korkabilir. Bir çocuğun zihninde ne olur?
Dünyanın tanıdık ve güvenli bir resmi çöküyor. Örneğin, bu durum, dünyanın sadece ona karşı nazik olabileceği, sadece dikkatsizce oynayamayacağı ve tüm dürtülerini ifade edemeyeceği sonucuna varabilir.
Tabii ki, dikkatle düşünen, başını kaşıyan çocuğun bu sonuca geldiği gerçeğinden bahsetmiyoruz. Bu, duygusal ve bilinçsiz olarak, otomatik olarak gerçekleşir.
İlk iplik ortaya çıkıyor - sadece kaygısız yaşayamayacağınız inancı, tehlikeli ve acı verici olabilir. "İyi" dünyaya olan güven kaybolur. Bir şekilde kendinizi savunmanız, sürekli gerginlik içinde olmanız gerekir, çünkü güvensiz olarak yaşamak.
Belki bundan sonra çocuğun konuşmasında alışılmadık bir şey görünebilir. Evler buna dikkat etmeye başlıyor. Belki de çocuk dikkat çekmezse, bunu isterdi. Bu ikinci konu. Şimdi bu “kötü” olanda “iyi” bir şey ortaya çıktı ve bu “iyi” önemlidir ve şimdi korunması gerekir.
Sonra ne olacak?
Belki grupta yoldaşları onunla alay ederdi. Yoksa daha sonra okulda olacak. Bu birkaç kez olursa, çocuk onunla ilgili bir sorun olduğunu düşünecektir. Çocuk konuşmasına sürekli dikkat edecektir. Bu üçüncü iş parçacığı - "bir şeylerin bende yanlış olduğu" hissi, diğerlerinden daha kötüyüm.
Çocuk bazı hedeflerine ulaşmayı başaramazsa, belki de kendini ve kekelemesini azarlayıp kınaracak, bu da yavaş yavaş aklındaki birçok başarısızlığın nedeni olabilir. İşte dördüncü iş parçacığı.
Durumumuz şartlıdır ve sadece bazı deneyimlerin başkalarına akmasıyla çelişkili bir korku ve olumsuz inanç karışıklığına neden olduğunu gösterir. Ve sadece yetkin ebeveynler, olumsuz koşulların gelişmesini önlemek için çocuğa duydukları sevgiyle yapabilirler.