En güçlü olumsuz duygulardan biri korku. Korku duygusu esas olarak çocukluktan gelen deneyimlerden kaynaklanır, yani, elbette, belirli bir zamanda ortaya çıkan tehlikeyle bağlantılı olmadığı sürece, geçmişin deneyimlerine dayanır. Korku, yanlış ebeveynlik, okulda veya kültürde öğretmenlerin hatalı dünya görüşü sonucunda ortaya çıkan “düşünce virüsleri” nin sürekli çalışmasıdır.
Bunu düşünürseniz, gerçekte korkunun kendi içinde bir nedeni yoktur. Korku, her yetişkinde yaşayan, bazen uyanır ve bir yetişkinin sessiz yaşamına müdahale etmeye başlayan küçük bir çocuktur. Bazıları korkunun sadece irade yardımıyla kesilmesiyle mücadele edilmesi gerektiğine inanır. Ama ondan kurtulamayacak.
Dışa doğru, mantık kullanarak, kendimizi korku olmadığına ikna ettik, ancak zihninin içinde saklanan korkmuş bir çocuğun zihnin bu argümanlarını algılayamayacağına ikna etmeye çalışıyoruz. Birkaç kişi bunu biliyor, ancak bir çocuğun sadece iki tür korkusu var, geri kalanı sadece ilk ikisinin çeşitleri, bu: sevilmeme korkusu ve hayatta kalmaya dayalı korku. Bunu düşünürseniz, tamamen farklı insanların korkularının çoğunun gerçekten bu temel korku türleri etrafında döndüğünü kabul edebilirsiniz.
Ne yazık ki, çocukluğumuzdan korkuyu sadece ikna ve baskılama ile aşması öğretildi ve sadece korku ile başa çıkma kolaylığı öğretmemiz gerekiyor. Tabii ki, herkes güçlü görünmek istiyor ve herhangi bir kişi hiçbir şeyden korkmayan bir kişinin imajını oluşturmak için herhangi bir numaraya gidecek. Ne ve ne için korktuğumuzdan utanıyoruz ve bunun için kendimize eziyet etmeye başlıyoruz.
Eğer kişi korku ya da fobilerin varlığını doğal olarak kabul etmeyi öğrenirse, iktidarı sadece korku yokluğu olarak düşünmek yerine, olgunlaşan benliğimiz korkmuş küçük bir çocuğa dönüşmeyi bırakacaktır. Duyarlılığımızı takdir etmek yerine, fobilere karşı önyargılı bir tutum sayesinde onu gizliyoruz. Korkunun üstesinden gelmenin yolu, kendini tanıma yoluyla yatar. Yeteneklerinizi tanıyın ve kendinize karşı sert eleştiriyi atın.
