İşkolik kim

Modern toplumda insanlar çok çalışırlar, kariyer yaparlar, belirli başarılar ve pozisyonlar elde ederler. Çalışkanlık kategorisinden işkolikliğe geçmezse, bu kesinlikle normal kabul edilebilir. Bir kişi tüm zamanını ya işin kendisine ya da yaklaşmakta olan ya da zaten tamamlanmış bir faaliyet hakkındaki düşüncelere adadığında, bu ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir.

Uzmanlar, çok çalışmanın, alanında profesyonel olmanın ve yeterli para kazanmanın orta yaşlı insanlar için bir norm olduğuna inanıyor.

Bir noktada, para ve profesyonel büyüme yarışı bir zevk değil, zor bir görev haline gelir. Bir kişi yorulmaya başlar, artık başarılardan ve kazanılan miktarlardan memnun değildir. Sinirli bir kişiliğe dönüşüyor. Meslektaşlar, bunu belirterek, onunla daha az iletişim kurmaya çalışırlar ve patronlar her zaman işinin sonucu değildir. Yani, durma ve kendinize, ailenize, dinlenmeye, doğaya veya ülkeye gezilere, kitap okumaya ve çok daha fazlasına geçme zamanı, bir kişiye zevk ve neşe getiriyor. Bir kişi bir şeyi değiştirme zamanının geldiğini fark ettiyse, o zaman gönül rahatlığını kaybetmezdi ve sakince hayatını yeniden inşa etmeye başlardı. Bu olmazsa, bir kişinin işkolizmden muzdarip olduğunu söyleyebiliriz.

İşkolik portresi

Bir işkolik sadece iş hakkında tutkuludur. Kişisel hayatı çöktüğünde ve ilk hastalık belirtileri ortaya çıksa bile, kendini iş ile yormayı bırakmaz ve gece gündüz düşünür.

İşkoliklik alkolizmle aynı sorundur. Kendi başınıza ondan kurtulmak çok zordur, çünkü her ikisi de bağımlılık yapar. Ancak, kişi sadece işe bağlılıklarına bağımlı olmakla kalmaz, işkoliklik de içinde yaşadığımız toplum tarafından teşvik edilir.

İşkolikler her zaman başarılı insanlar değildir, birçoğu istenen tanınırlığı bile almadan iş için kendilerini feda etmeye isteklidir. Psikologlar arasında işkoliklerin intihar eğilimi olan bir kişi ile karşılaştırılabileceğine dair bir görüş vardır, çünkü biri ve diğeri kendini gerçekten öldürür.

Bir işkolik için iş yaşamın kendisidir. Ailesini, arkadaşlarını ve faaliyetleriyle ilgili olmayan hobileri tamamen değiştirebilir. Gerekli olmadığında bile her zaman işte geç kalmaya çalışır.

Bir işkolik nasıl dinleneceğini ve dinlenemeyeceğini bilmiyor, bu yüzden onun için hafta sonu işkence ve eğer yapabilirse işlerinin bir kısmını evine götürüyor. Herhangi bir nedenle iş biterse, kişi kendini işe yaramaz hisseder ve kendisi için bir yer bulamaz. İşle ilgisi olmayan her şey onun için boş bir eğlencedir. İş tamamlanırsa, işkolik asla bundan memnun olmayacaktır. Kafasında tekrar tekrar kayar: her şeyi gerektiği gibi yapıp yapmadığı ve çalışmalarının yetkililer tarafından nasıl değerlendirileceği ve kabul edileceği konusunda endişelenir. Bir şey işe yaramadıysa, işkolik için bu bir kabus ve tam bir felakettir.