Kleptomani, sürekli olarak başka bir kişiye ait bir şeye, diğer bir deyişle çalmaya uygun bir arzuya uygunluk arzusu ile ifade edilen psikolojik bir bozukluktur. Dahası, hırsızlık nesnesinin çoğunlukla maddi bir değeri yoktur, ancak bazen cebinize bir şey koyma arzusunun üstesinden gelmek mümkün değildir.
Bu garip, neredeyse inanılmaz gelebilir, ancak çoğu zaman kleptomani tam olarak refah ve refah içinde yaşayan insanlarda ve esas olarak kadınlarda gelişir. Bunun birkaç nedeni vardır ve klinik psikolojide olduğu gibi çocukluktan itibaren “büyürler”. Çocuklar, magpies gibi, onlar için alışılmadık ve çekici şeyleri keşfetme eğilimindedir, ancak bazen flört ederek onları yerine koymayı veya sahibine iade etmeyi unuturlar. Zamanla, yorum yapmazsanız, bu unutkanlık bir alışkanlık haline gelebilir veya cezasız kalmak, çocuk zaten kasıtlı olarak talep olmadan bir şey almaya başlayacaktır. Zamanla, bu, yaşla bile reddetmek zor olan bir tür eğlenceye dönüşür. Ayrıca, çoğu bebek, özellikle kızlar dikkat çekmeyi sever. Ebeveynler dikkat çekmezse, bir kınama veya ceza olsa bile yapay olarak almak için bir şeyler yapılmalıdır. Bu genellikle para getiren iş nedeniyle yetişkinlerin yavrularının psikolojik sorunları için zamanlarının olmadığı zengin ailelerde durumdur. Farklı bir şekilde olur: aile çok zengin değildir ve çocuk kötü olan her şeyi "yağmurlu bir günde" toplar. Yetişkinlikte, bir kişinin iyi bir geliri vardır ve çocuğun her şeyi saklama alışkanlığı korunur. Olursa olsun ki, kleptomanyak içgüdüsü zihnin sesi üzerinde hakimdir ve obsesif bir durum şeklinde ifade edilir. Ne yazık ki, kleptomani bir hastalık olarak adlandırılsa da, tıbbi tedavi yöntemleri yoktur ve psikoterapistler onunla savaşmakta zorlanmaktadır. Uzun süreli terapi sadece kısmen yardımcı olur ve kişinin içtenlikle bağımlılığından kurtulmak istemesi koşuluyla. Bu bozukluğun tamamen iyileştirilebilen tek çeşidi, hastanın bilinçli olarak değil, alışkanlıkla çaldığı zaman "alışılmış kleptomani" olarak adlandırılır.